'Originals' van Rembrandts draaien al wat jaartjes mee
Het grote avontuur van Team Rembrandts is aangebroken. De komende dagen zijn tientallen leden van de roboticagroep aanwezig bij het wereldkampioenschap in Houston. Onder hen ook een aantal originals, die zich al sinds de start van het team met veel enthousiasme inzetten voor alle wedstrijden.
Ron Visser, door veel aanwezige Fontysstudenten ook wel omschreven als ‘de meester’, is de oprichter van Team Rembrandts. Hij begon in 2011 op 17-jarige leeftijd met de studie Mechatronica en kreeg al snel het verzoek om samen met andere enthousiaste studenten een team voor FIRST Robot Competition (FRC) te starten.
Van de twintig aanmeldingen bleven er uiteindelijk vijf tot acht over. Vol goede moed ging Ron aan de slag, om er vervolgens in september achter te komen dat de interesse bij andere studenten als sneeuw voor de zon was verdwenen. “Drie maanden voor de start van het seizoen stond ik er in m’n eentje voor.”
Toegegeven: hij kreeg hulp van twee docenten, maar die hadden meer een begeleidende rol dan dat ze dagelijks werk verzetten voor het team. “Gelukkig wist ik een paar interessante jongens te porren die via een EXPO-project van Fontys de vraag kregen om samen met een aantal middelbare scholieren een robot te bouwen.”
Aantal leden
Die paar studenten werden er al snel meer. Het aantal geregistreerde mensen staat inmiddels op 75. “Het project is als een delicaat kaartenhuis opgebouwd met vooral in de eerste paar jaar veel vallen en opstaan.”
In 2013 werd het eerste WK gespeeld. Daarna volgden er heel veel meer wedstrijden, zowel regionaal als internationaal. Ron was er twaalf keer bij. Het WK in Houston moet hij helaas missen vanwege een positieve coronatest.
Zijn absolute hoogtepunt? “Het winnen van onze eerste regionale wedstrijd in 2017. Dat was heel speciaal. Het gaat bij ons totaal niet om de robot maar om de mensen in ons team. Een team waar iedereen gewaardeerd wordt en op zijn eigen manier gewaardeerd wordt. Zonder stempeltjes van ADHD, nerd, hoogbegaafd, autisme of whatever”, vertelt Ron. [Tekst gaat verder onder de foto]
Een ander team lid van (bijna) het eerste uur is Jeroen Kox, voormalig Fontysstudent Mechatronica. Hij is in 2012 bij Team Rembrandts terechtgekomen dankzij een verzoekje van Ron en is er na al die tijd nog steeds niet weg te slaan. “Wat mij betreft blijf ik mijn hele leven lid”, zegt hij.
“De wedstrijden zijn iets waar ik het hele jaar naar uit kan kijken, maar ik ben ook blij als ze weer achter de rug zijn. Het zijn vier loeidrukke maanden. Eerst heb je de regionale wedstrijden, dan het WK. Je bent er constant mee bezig.”
Jeroen probeert – ‘als zijn rekening het toelaat’ – zoveel mogelijk tripjes van Rembrandts bij te wonen. Hij was er bij tijdens het WK in 2013, 2014, 2015, 2017, 2018 én 2019. “De reis naar Californië in 2019 was de beste. Toen hadden we veel vrije tijd en hebben we twee weken lang langs de kust gereden."
Elf tripjes
Dat het bij Team Rembrandts heus niet alleen werken maar net zo goed genieten is, weet ook Wouter Levering. Hij begon als student Werkbouwkunde tegelijk met Jeroen aan zijn Rembrandts-avontuur.
“Ik ben sinds 2013 al elf keer in Amerika geweest. Ik heb Washington gezien, New York, Richmond, Orlando, Myrtle Beach, Saint Louis, Detroit, Los Angeles, San Diago en nu dus Texas.”
Het gaat dan zowel om regionale wedstrijden als om wereldkampioenschappen. Het WK waarvoor hij nu in Texas is noemt hij extra bijzonder. Het is immers voor het eerst sinds zijn Rembrandts-geschiedenis dat er één grote wedstrijd gespeeld wordt. Voorgaande jaren werden WK’s opgedeeld in twee delen.
“Ik zou iedereen aanraden om bij Team Rembrandts te komen. Het is de beste levenservaring die je ooit gaat krijgen. Vanwege het team, de manier waarop mensen zich ontwikkelen, maar ook de kennis die je hier kan opdoen.”
Studiepunten
Tot slot nog Rob van Oirschot, wederom iemand die al flink wat jaartjes meegaat. Hij is in 2015 als tweedejaarssttudent Mechatrronica via Fontys bij het team terechtgekomen. Wat begon met één project is inmiddels een groot deel van zijn leven geworden.
“Het was in eerste instantie een schoolopdracht waar ik een goed punt voor wilde halen, maar ik kwam er al snel achter dat het veel meer was dan dat. Ik vond het heel mooi om te zien dat kinderen geïnspireerd raakten door techniek. Mooi dat je jouw kennis en kunnen over kunt dragen op een volgende generatie”, vertelt hij.
En over kennis gesproken; die nam Rob vanuit Fontys mee. “Op mijn opleiding heb ik geleerd hoe je dingen structureel aanpakt. In Amerika zie je dat veel mensen beginnen met een prototype, maar wij doen het andersom. Wij beginnen met het uittekenen van de robot.”
De kansen voor dit WK schat hij hoog in. “Meestal doe ik dat niet, maar ik heb er dit jaar veel vertrouwen in.” [Karen Luiken]