Ontlezing bij jongeren? Niet als het aan deze kersverse schrijvers ligt
Ontlezing bij jongeren? Fysieke mediatheken opheffen? Niet als het aan studenten van de minor Creatief Schrijven ligt. Veel van hen zijn vóór tastbare boeken en absoluut tegen het verdwijnen ervan.
Dat maken ze dinsdag duidelijk in de aula van Fontys Hogeschool Journalistiek, waar ze zich verzamelen voor een boekenmarkt. Met als onderwerp van gesprek: boeken die ze zelf schreven tijdens - je raadt het al - de minor Creatief Schrijven.
Mijn zoon
Achter een van de vele ‘kraampjes’ staat Julia Kroonen vol trots bij haar boek Mi hijo, Spaans voor ‘mijn zoon’. Het gaat over een 7-jarig jongetje dat zijn ouders kwijtraakt op een vliegveld en daardoor flink in de problemen raakt.
“Ik kwam op het idee van het boek toen ik op Málaga Airport was voor een vakantie. Ik zag in de aankomsthal een kindje zonder zijn ouders staan”, vertelt Julia, die het jongetje destijds aansprak maar genegeerd werd. “Ik vroeg me af hoe dit zou zijn afgelopen als zijn ouders niet terug zouden komen. Daar is mijn boek op gebaseerd.”
Wekenlang heeft ze over haar verhaal gedaan. En nu is het af en hoopt ze het zoveel mogelijk te kunnen verkopen. Ook aan jongeren, die - zo blijkt uit eerdere berichtgeving - steeds minder lezen. Julia vindt het een verontrustend gegeven. “Ik merk namelijk zelf, nu ik veel meer lees, dat ik boeken veel beter vind dan Netflix-films of series.”
Verplichtingen
De reden dat onder jongeren sprake is van ontlezing, heeft volgens haar alles te maken met verplichtingen die je op de middelbare school hebt. “Dan krijg je een lijst met boeken waar je uit moet kiezen, vaak boeken die je niet eens interessant vindt. Dat maakt het automatisch onaantrekkelijk om te lezen.”
Max Noorda, officieel studerend in Groningen maar speciaal voor deze minor naar het zuiden gekomen, sluit zich daarbij aan. Ook hij is van mening dat het de verkeerde kant opgaat dankzij ‘moetjes’ op middelbare scholen.
Hij is in Tilburg om zijn ietwat lugubere boek De Liftster aan de man te brengen. “Ik begin steeds meer te lezen. Vroeger deed ik dat minder, omdat ik tijdens het opgroeien heel veel moeite had met taal. En omdat het een verplichting was op school.”
“Tegenwoordig merk ik dat als ik een spannend boek tegenkom, ik zo drie uur achter elkaar kan lezen. Ik heb de motivatie alleen als het vrijwillig is. Sinds kort heb ik zelfs een abonnement op de bibliotheek.”
Tastbare boeken staan bij Max nog steeds hoog op het lijstje, al gaat de eerste keus naar audioboeken. Voor e-books voelt hij niks, dus wat vindt hij ervan dat Fontys van plan is om fysieke mediatheken grotendeels te laten verdwijnen? Twee woorden, tien letters: slecht idee. “We zitten de hele dag al achter ons scherm. Achter je laptop, achter de televisie. Als je dan ook nog een digitaal boek moet gaan lezen... Een tastbaar exemplaar is in mijn ogen beter.”
Beter voor het milieu
Vincent Le Haen deelt die mening niet - in tegenstelling tot Julia, die wel tegen digitale mediatheken is. Vincent leest namelijk toch bijna alles al via een schermpje. “Tastbare boeken hebben iets speciaals, maar een e-reader leest toch ook wel heel fijn. En bovendien is het veel beter voor het milieu als we alles digitaal zouden maken. Daar besparen we papier en dus heel veel bomen mee.”
Zijn eigen boek, met een verhaal dat zich in het vroegere wilde westen afspeelt, is dan wel weer fysiek. “Jongeren zijn mijn doelgroep. Ik hoop hen het enthousiasme in lezen te kunnen geven dat ik ook ervaar als ik een goed boek lees.” [Karen Luiken]