Studenten starten petitie om onderwijsvernieuwing

Olivier Dorrestijn en Maurits van Lanschot, allebei eerstejaarsstudenten van de Juridische Hogeschool, zijn het niet eens met de manier van lesgeven die bij hun opleiding wordt toegepast. Ze zijn een petitie gestart.

Nee, het Volkskrant-artikel waarin de onderwijsvernieuwing van Fontys wordt aangehaald was niet de reden dat Olivier en Maurits de petitie startten. Maar het gaf ze wel het laatste zetje. “Omdat we al lange tijd bedenkingen hebben over de leermethode, wilden we iets doen. Het stuk van de Volkskrant heeft ons een boost gegeven. Er moeten echt dingen veranderen”, zeggen Maurits en Olivier.

Basiskennis 
De studenten begonnen in september allebei aan hun opleiding. Ze wisten toen niet dat ze slechts drie dagen per week drie uur op school zouden zitten. Dat ze zo weinig theorie zouden krijgen en dat ze zoveel zelf moesten doen. “We wisten dat we een nieuwe leermethode kregen met een andere vorm van lesgeven. Met praktijkgerichte opdrachten en veel werken in groepsverband. Maar we wisten niet dat we helemaal geen les zouden krijgen”, zegt Olivier.

Ze worden té vrijgelaten, vult Maurits aan. “Als je net van de havo komt waarbij je van negen tot vier naar school gaat en vervolgens ineens zo wordt vrijgelaten... En áls je dan al op school bent en niet voldoende lesstof krijgt, dan mis je basiskennis. Docenten geven dat zelf ook aan.”

Beoordeling 
Studenten van een andere hogeschool die nog wel de klassieke leermethode volgen en dus nog steeds hoorcolleges en tentamens hebben, weten volgens Olivier en Maurits ‘veel meer dan zij’. Dat wringt, maar er zijn ook andere zaken die hen, en ook heel veel medestudenten, dwarszitten. Studiepunten krijgen ze bijvoorbeeld alleen als ze de eindopdracht van een periode (er zijn er in totaal vier) halen. Het is alles of niets. Ze krijgen vijftien studiepunten of ze krijgen er helemaal geen. En dat hangt af van de manier waarop ze beoordeeld worden.

“We hebben geen toetsen of tentamens en dat betekent ook dat we geen herkansingen krijgen”, zegt Olivier. “Dat is een beetje gek, want bij elke andere opleiding heeft de student recht op een herkansing of herbeoordeling. Bovendien krijgen we bij een opdracht bijna geen richtlijnen. De ene docent vindt het één goed, de andere het ander. Dan moet je maar hopen dat je de juiste docent hebt die jouw werk nakijkt.”

Dubbel gevoel
Beide studenten hebben de tweede periode niet gehaald. Ze hebben gesprekken gevoerd met de examencommissie, wat erin heeft geresulteerd dat zij en de rest van hun crowd (ook wel een klas genoemd) een herstelmogelijkheid krijgen. Fijn, maar niet voldoende. “Het geeft een dubbel gevoel”, zo klinkt het. “Wij zijn misschien de initiatiefnemers van de petitie en nemen het voortouw, maar we doen dit ook voor alle anderen. We willen voor iedere student iets betekenen.” 

De directie geeft daar na het verschijnen van dit artikel een reactie op: “Verschillende studenten uit de crowd van Olivier en Maurits hebben zich tot de examencommissie gewend met een klacht over de beoordeling van hun portfolio in periode twee. De belangrijkste klacht was dat de normering voor de studenten onvoldoende duidelijk was, waardoor het proces van beoordelen niet correct is verlopen. De examencommissie heeft besloten om de studenten van de crowd van Olivier en Maurits een eenmalige en gedeeltelijke mogelijkheid tot herstel van de tweede periode te geven. Aangezien deze omstandigheden zich alleen in hun crowd hebben voorgedaan, wordt ook alleen aan deze crowd deze herstelmogelijkheid geboden.”

Van de negentig klasgenoten waar Maurits en Olivier dit studiejaar mee aftrapten, is nu ongeveer de helft over. Zelf denken de twee niet na over stoppen, maar dan moeten er wel dingen veranderen. Iets wat langzaam maar zeker gebeurt. “We kregen in de derde periode al veel meer feedback dan in de eerste twee periodes. Daardoor wordt het makkelijker om een eindopdracht, ook wel de rubric genoemd, te halen. Verder hebben we ook extra colleges over bijvoorbeeld bestuursrecht gekregen, omdat ze merkten dat daar nog te weinig kennis over was. En de inzet van docenten is veel beter geworden.”

Of ze erin geloven dat ze zich na hun afstuderen een volwaardig jurist kunnen noemen? Dat gelukkig wel. “De directie heeft duidelijk gemaakt dat de basiskennis die je nodig hebt over alle vier de opleidingsjaren wordt verspreid. Daar hebben we vertrouwen in.” [Karen Luiken]