Rubberen tegels
Het Bindend Studieadvies (BSA) wordt afgeschaft las ik op Bron Fontys schaft BSA helemaal af, maar pas over twee jaar . Heb het zelf altijd een rare term gevonden. Je kunt een student natuurlijk niet ‘bindend’ adviseren en dwingen om te blijven bij gebleken geschiktheid. En wanneer een student de opleiding moet verlaten wegens het niet voldoen aan studienormen is er natuurlijk geen sprake meer van een advies. ‘Bindend advies’ is een contradictio in terminis.
De functies van de propedeuse waren ooit oriënterend, verwijzend en selecterend. Die laatste functie verdwijnt en studenten die niet over de intellectuele capaciteiten beschikken of gewoon geen flikker uitvoeren kunnen niet meer de wacht aangezegd worden. Want dat laatste strookt niet zo lekker met de huidige tijdsgeest waarin we allemaal unieke talenten zijn die geen strobreed in de weg gelegd mogen worden bij onze zelfontplooiing. Of zoals ons college van bestuur het verwoordde “het wegsturen van studenten past niet in de visie op talentgericht opleiden waarin de autonomie van de student een belangrijk goed is.”
Over holle kretologie gesproken. Alsof er ineens geen studenten meer instromen die niet beschikken over de capaciteiten of instelling om een opleiding succesvol af te ronden. Nee, die zullen ook zonder BSA niet allemaal blijven maar het hoeven er maar een paar te zijn die dat wel doen en de opleidingen zullen allerlei extra inspanningen moeten doen om ze er doorheen te slepen en dat gaat ten koste van andere studenten.
Het probleem is dat we collectief zijn gaan denken dat het afronden van een hogere opleiding voor iedereen moet zijn weggelegd en dat het niet meer uitmaakt hoeveel bakken coaching en begeleiding we er tegenaan moeten gooien om dat te bereiken. Dat zorgt voor veel maatschappelijke en persoonlijke ellende. En uiteindelijk heeft iedereen een stok achter de deur nodig om toch even door te gaan en een tandje bij te zetten, ook als je er even wat minder zin in hebt. Gelukkig leeft dat besef nog wel enigszins binnen Fontys. De Centrale Medezeggenschapsraad is akkoord met het afschaffen van het BSA maar vroeg zich ook af of er nog wel enige druk blijft op de studenten om te presteren. En dus komt er naar goed poldergebruik een taskforce die gaat kijken hoe dit te ondervangen. Het devies hierbij is enige druk, ja, maar zonder dat dit stress oplevert voor studenten.
Om dit soort gepamper kan ik zowel huilen of lachen maar de serieuze vraag die bij mij opkomt is hoe dit alles te rijmen valt met het eveneens met onze onderwijsvisie samenhangende idee om studenten bloot te stellen aan ‘betekenisvolle en authentieke leeromgevingen’ die de beroepspraktijk zo dicht mogelijk benaderen? Bestaan er daar in de praktijk geen prestatienormen waar je als werknemer aan moet voldoen? Volgt er nooit gedwongen ontslag wanneer je dat consequent niet doet? En krijg je van dit alles nooit stress, al is het maar een klein beetje? Die wollige waanwereld bestaat alleen binnen de rubberen-tegel universiteiten en hogescholen die we aan het creëren zijn. Het wordt een harde landing voor de toekomstige afgestudeerden.
Ewoud Jansen is docent Finance & Economics bij de opleiding International Business en auteur van diverse boeken en opiniestukken. Lees hier zijn eerdere columns voor Bron.
Overigens ben ik het wel met Ewoud eens dat er momenteel een zorgelijke trend gaande is om belangrijke objectiverende en selecterende instrumenten langzaam maar zeker naar buiten het speelveld te duwen.
Ik draai hem for sake of the argument even om: stel dat de student de mogelijkheid verliest om zich gedurende de vier jaar uit te schrijven of zich te onttrekken aan het onderwijs, zelfs als zijn instelling jaar na jaar niet presteert. De beslissing tot het scheiden van wegen blijft in dit voorbeeld bij de instelling liggen. De student is speelbal van haar wensen, of deze nu hout snijden of niet. Hoe vinden we die situatie? Werkbaar voor de student?
Voor degene die zich in deze zienswijze kunnen vinden is het daarom denk ik geen 'of/of' vraag maar een 'hoe'. Als credits als criterium niet voldoen, op basis waarvan kan dan een instelling tot het besluit komen dat de relatie voor haar niet (meer) werkt? Het moet dan niet gaan om studieloopbaanbegeleiders die nog harder werken om een onmogelijke relatie te redden, maar om een set heldere criteria en procedure omtrent uitschrijven, die voorafgaand aan de inschrijving kenbaar worden gemaakt aan de aankomende student. In ieders belang.
Hoe we hier ook gaan uitkomen binnen ons mooie Fontys, ik ben blij dat Ewoud de durf toont om het gesprek aan te gaan. Enkele van de reacties maken al duidelijk dat hier gevoelige snaren liggen. En terecht denk ik, omdat het zowel gaat zowel om onze gezondheid als instelling als het welzijn van de student.
Bijzonder ook dat de kritische stemmen hier de noodzaak voelen om op de man te spelen. Laten we als collega's dit soort discussies op de argumenten voeren. Er zijn immers ook goede argumenten voor dit besluit. In dit dossier heb ik die echte discussie helaas gemist.
De taskforce waarover de auteur spreekt richt zich met name op adequate begeleiding. De focus verschuift dus van een niet goed werkend selectiemiddel naar het verbeteren van de begeleiding van studenten. Het verkwisten van potentieel talent door een 'one size fits all' aanpak is niet alleen voor het individu vervelend, of meer dan dat. We hebben als maatschappij alle talent nodig om onze complexe vraagstukken het hoofd te kunnen bieden.
Ten slotte: de stoere taal over 'gepamper' en 'rubberen-tegel hogescholen' wordt niet herkend door studenten. Er zijn meerdere onderzoeken, zowel binnen als buiten Fontys, die er op duiden dat de druk die studenten ervaren hoog is.
Meerdere examencommissies hebben hun zorgen verwoord. Ik heb op deze zorgen nog geen doordachte reactie gelezen. Deze zal er vast zijn, maar die dringt niet door tot de werkvloer. Daarbij kunnen we vragen stellen of een twee jaar aan data binnen een unieke context (corona) onderzoeksmatig wel representatief is om sterke conclusies uit te trekken
Blijft het argument 'We hebben als maatschappij alle talent nodig om onze complexe vraagstukken het hoofd te kunnen bieden.' Dit vind ik eerlijk gezegd een te emotionele manier van denken om deze beslissingen te rechtvaardigen. Talent ontwikkel je en soms niet snel genoeg. Dat kan omdat je iets hebt gekozen waar je hart ligt, maar niet je talenten. Dan kan het voor iedereen beter zijn dat je een ander pad kiest
Ik ben dus benieuwd naar het alternatief dat er komt voor de BSA. Hoe gaan we studenten helpen beter te kiezen en hoe blijven we selecteren op niveau? Want mensen die uiteindelijk de talenten niet hebben om het beroep uit te oefenen waar we voor opleiden is zeker niet in het belang van deze wereld, toch?
En als dit de koers is die het CvB wil varen vind ik dat ze ook moeten doorpakken en de H van HBO moeten veranderen van Hoger naar Heel gezellig Beroeps Onderwijs of Happy Beroeps Onderwijs. Ben dan ook consequent!
Groet Bob.