Zuid-Koreaanse student in problemen door torenhoge studiekosten

Als Zuid-Koreaanse student in Nederland studeren? Dat is dan 11.000 euro alstublieft. Het is een bedrag dat de 23-jarige Bumjun Yim, studerend bij Fontys Hogeschool van de Kunsten, jaarlijks moet ophoesten.

Een Nederlandse student betaalt iets meer dan 2.200 euro collegegeld per jaar aan de universiteit of hogeschool. Hetzelfde geldt voor studenten uit de EU. Maar kom je net als Bumjun uit een land buiten de EU? Dan betaal je het hele bedrag zelf. Voor de Zuid-Koreaan gaat het om een kostenplaatje van zo’n 11.000 euro per jaar.

Veel geld, heel veel geld zelfs, maar toch weerhield dat Bumjun er niet van om in 2020 deze kant uit te komen. Al vanaf het eerste moment dat hij achter de piano kroop - hij was toen veertien jaar oud - droomt hij ervan om in Nederland te studeren.

En dus boekte hij drie jaar geleden een ticket. Op naar Tilburg, de stad waar Fontys Hogeschool van de Kunsten gevestigd zit. “In Tilburg kan ik meer over Nederland te weten komen”, legt de jazzpianist uit over de keuze om naar deze stad te komen.

“In Amsterdam spreekt iedereen goed Engels, hier is dat minder. Als je in een ander land bent moet je naar mijn mening proberen de taal te leren. Bovendien is Tilburg niet zo groot. De mensen die hier wonen zijn heel close en voelen als familie.”

Dikke pech
Bumjun heeft altijd geweten dat studeren in Nederland duur zou zijn. Zeg maar gerust héél duur. Studenten van buiten de EU hebben in Nederland nou eenmaal pech en draaien zelf op voor alle kosten als zij hier een hbo- of universitaire studie gaan volgen. Nederlandse studenten en studenten uit de EU krijgen hulp van de overheid, studenten zoals Bumjun niet.

 “Ik wist dat het collegegeld hoog zou zijn, maar ik dacht dat ik het wel zou redden. Ik ben een harde werker, dus ik zou gewoon keihard aan de slag gaan om te kunnen overleven. Ik had geen andere keus. Ik wilde koste wat het kost hier studeren.” 

Jarenlang heeft de moeder van Bumjun hem geholpen met zijn betalingen. Al die tijd was er niets aan de hand, kon Bumjun lekker zijn gang gaan. Maar een tijdje geleden zijn er op financieel vlak wat dingen veranderd en moet de student de kosten zelf dekken. 

Twee baantjes
 “In september ben ik gaan werken”, vervolgt Bumjun. “Ik had in eerste instantie twee baantjes: een in een restaurant en een in een slagerij. Maar het was moeilijk om alles te combineren met mijn studie. Bovendien kreeg ik door het afwaswerk in het restaurant rug- en nekklachten, waardoor ik moest stoppen.” 

Het baantje in de slagerij is nu het enige wat overblijft. Iedere zaterdag staat Bumjun als stille kracht achterin de zaak. Maar of hij daarmee genoeg verdient voor het enorme bedrag dat hij moet ophoesten? Niet bepaald. “Ik ben bang dat ik eerder moet stoppen met mijn studie omdat de studiekosten zo hoog zijn.”

En dat zou verschrikkelijk zijn. Bumjun wil namelijk niets liever dan hier zijn leven opbouwen. “Ik vind het geweldig om hier te wonen en studeren. Ik hou van de mensen, de culturen en de sfeer. Ik wil deze dingen niet kwijt. Ik wil hier zo lang mogelijk blijven. Ik wil meer muziek maken, optreden en tijd doorbrengen met mijn collega-muzikanten.”

Oproep
Om Bumjun te helpen heeft zijn werkgever een oproep geplaatst. Of iemand een extra baantje voor hem heeft. Het liefst iets in de muziek, waar Engels de voertaal mag zijn. Daarover zegt Bumjun: “Het zou geweldig zijn als ik een baan krijg die gerelateerd is aan mijn hoofdvak. Pianoles geven bijvoorbeeld. Of optreden.” [Karen Luiken]