Win-win

Geld, (vies) eten en mijn uitstelgedrag; deze dingen maak ik zo vaak mee, dat ik er ellenlange verhalen over kan schrijven. Dus dat doe ik dan ook, met vandaag in de hoofdrol: mijn koelkast. Dé plek waar deze drie onderwerpen samenkomen. Een win-winsituatie noemen ze dat.

Ik ben een student en studenten bewaren hun etensresten in de koelkast. Natuurlijk zijn wij niet de enige groep mensen die hun kliekjes daar bewaren, maar we zijn wel de enige groep die het daar ook echt bij laten. We bewaren onze maaltijd en we eten het vervolgens nóóit meer op.

Hoe mijn uitstelgedrag hierbij om de hoek komt kijken? Ik hou niet zo van schimmelig eten, dus zodra ik weet dat er schimmel op mijn kliekjes zit vermijd ik mijn koelkast.

Zo heb ik een paar weken lang een smeuïge stinkkaas in mijn koelkast gehad. Op een gegeven moment stonk die kaas zo erg dat ik de koelkast niet meer open deed omdat anders mijn kamer een uur naar zweetvoeten rook. Pas na vijf weken was ik mentaal sterk genoeg om de hoop schimmel in de kliko te flansen.

Geld speelt ook een grote rol in dit verhaal. Tuurlijk kost het centjes als je eten verspilt en ik ben er ook niet trots op om dit te vertellen. Maar ik vergeet die bakjes en vervolgens vind ik het te vies om nog naar te kijken. Daarom betaal ik mijn vrienden zo af en toe om mijn – met maden volgelopen – pasta’s op te ruimen. Dat vind ik nou eens een echte win-winsituatie!
 

Puck Vriends zit in het tweede jaar van de Fontys Hogeschool voor Journalistiek. Voor Bron blogt zij wekelijks over haar studentenleven.