Weinig animo voor stakingsoproep 15 maart

Op campus Stappegoor in Tilburg lijken weinig mensen gehoor te willen geven aan de brede stakingsoproep van de Algemene Onderwijsbond. “15 maart, dat klonk me al bekend in de oren. Dan begint onze proefwerkweek.”

Gisteren riep de Algemene Onderwijsbond (AOb) leraren uit basis-, voortgezet én hoger onderwijs op om op vrijdag 15 maart samen het werk neer te leggen. Op zich een unicum: het is voor het eerst dat de complete sector wordt uitgenodigd voor een gang naar het Malieveld. 

Binnen het hbo pleit de AOb voor meer budget, bijvoorbeeld om de toename van het aantal studenten te ondervangen. Ook vindt de bond dat de verplichte masterbevoegdheid die inmiddels van hbo-docenten geëist wordt, automatisch moet leiden tot opschaling naar (minimaal) schaal 11.

Het is nog de vraag hoe druk het precies wordt in Den Haag. Waar bijvoorbeeld FNV Onderwijs en actiegroep PO in Actie aangeven de staking te steunen, is het animo bij anderen minder. Vakbond CNV Onderwijs doet niet mee, omdat het de lopende onderhandelingen wil afwachten. 

Het College van Bestuur van Fontys Hogescholen liet ‒ in navolging van de Vereniging van Hogescholen ‒ inmiddels weten ‘geen standpunt in te willen nemen’ over het stakingsplan. Bronmaakt een rondje op campus Stappegoor en vraagt docenten naar hun stakingsbereidheid.

Regie houden
Jeroen Leuverink, onderwijsmanager van de tweedegraads lerarenopleiding Gezondheidszorg en Welzijn (GZW), is niet onder de indruk van de stakingsoproep. “In mijn sectie, bestaande uit ruim honderd docenten, is de nood niet zo hoog. ‘Werkdruk’ en ‘groepsgrootte’ zijn terugkerende gespreksthema’s, maar staken is nergens aan de orde.” 

Op de opschaling van docenten die de AOb wil, reageert Leuverink laconiek: “Dat is bij ons al het geval. We hebben wel docenten in schaal 10, maar die hebben dan hun master nog niet binnen. Zodra dat het geval is, worden ze automatisch opgeschaald.

”Persoonlijk heeft hij niet veel met het stakingsmiddel. “Ik ben geloof ik niet zo’n actievoerder. Ik houd graag zelf de regie. Dat betekent dat ik steeds het beste van een situatie probeer te maken, en liever niet wijs naar de overheid die het allemaal voor mij moet regelen.”

In dialoog blijven
Jan Bijlsma, docent op Fontys Academy for Creative Industries, herkent dat laatste. “Als ik de werkdruk te hoog vind oplopen, stap ik naar mijn teamleider en zeg er wat van. Wat ik daarmee ook zeg is: Blijf vooral in dialoog met elkaar... Een staking drijft dingen op de spits en vergroot het onbegrip tussen partijen.” Zo’n grootschalige stakingsoproep is niets voor hem. “Als mens ben ik sowieso te autonoom om in een volle bus richting Den Haag te kruipen.”

Roepen om het roepen
Saskia Joosten is leraar Engels en Beeldende Vakken aan het Geldropse Strabrecht College en volgt een masteropleiding bij Fontys. “Ik kras de datum 15 maart niet door in mijn agenda. Natuurlijk zie ik de vollere klassen en ervaar ik die toenemende werkdruk. Zo is er bijvoorbeeld minder ruimte voor echte persoonlijke aandacht voor leerlingen.”

Staken wil ze echter niet. “Voor mijn gevoel is dat ‘roepen om het roepen’.” Aan een eerdere staking denkt ze met gemengde gevoelens terug: “In 2012 zat ik in een bomvolle Amsterdam Arena uit protest tegen de toenmalige bezuinigingen in het passend onderwijs. Het eerste wat de onderwijsminister zei in haar toespraak was dat ze haar plannen sowieso doorzette.”

Joost van Aalst (docent Levensbeschouwing en Nederlands aan het Dr. Nassaucollege in Breda en ook masterstudent) deelt Saskia’s mening: “Ik vind het vooral jammer dat onderwijsdifferentiatie erbij inschiet door de werkdruk. De beschikbare tijd per leerling daalt.” 

De reden waarom hij niet staakt, hangt daarmee eigenlijk nauw samen. “Door een dag het werk neer te leggen dupeer ik diezelfde leerlingen. Dat is scheef.” Hij heeft overigens nog een reden om niet naar het Malieveld te gaan: “Op vrijdag 15 maart begint onze proefwerkweek.”

Invloed bonden daalt
“Vroeger heb ik wel gestaakt hoor”, zegt Dimphy Hooijmaijers half verontschuldigend. “Ik werkte toen in het mbo en zag volop reden voor actie.” Vandaag is de consultant van de dienst Onderwijs en Onderzoek minder strijdbaar. Het zegt haar niet zo veel dat de AOb 60 miljoen euro extra wil uittrekken voor hbo-onderwijsondersteuners zoals zij. “Over mijn salaris ben ik tevreden en werkdruk is ook geen issue. Ik heb voldoende vrijheid om zelf mijn agenda te plannen. Als ik kijk naar de conciërges en secretaressen hier, hebben zij misschien meer reden om te staken.” 

Uit solidariteit ziet ze zichzelf dan ook nog wel een keertje meedoen. “Ik heb niets tegen zo’n grootschalige oproep van de AOb. Maar de tijden zijn veranderd, en iedereen denkt nu individueler. Tegenwoordig mobiliseer je mensen makkelijker op social media.” [Frank van den Nieuwenhuijzen]