Weg met die groepsprojecten
Laten we bij Fontys stoppen met bij de eerste stap een groep te maken. Soms moeten er al groepen worden gemaakt voordat de opdracht duidelijk is en voordat studenten elkaar een beetje kennen. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?
Er zijn talloze wetenschappelijke studies die laten zien dat brainstormen zorgt voor minder originele ideeën, voor meer freeriding en spanning tussen groepsleden. Soms zorgt het er zelfs voor dat enthousiaste, talentvolle leden zich verlagen naar het niveau van de minder gemotiveerden.
Waarom blijven we dan vasthouden aan het idee dat alles in groepsprojecten moet? Is het vanwege het idee dat we ook in het werkveld moeten samenwerken? Waarom vinden we innoverend denken, onafhankelijk kunnen werken en alles eruit halen wat er in zit minder belangrijk dan een samenwerking die meer belemmert dan helpt? En waarvan ik persoonlijk het idee heb dat ik dat op de middelbare school al wel geleerd heb.
Ik snap heel goed dat voor grote projecten samenwerken echt handig is. Maar laten we het dan de norm maken om individueel te werken, eventueel met ‘redacties’ om je opdracht mee te bespreken, en wanneer het écht nodig is groepen te maken. Laten we stimuleren om alleen te werken.
Je groepsleden alles laten doen terwijl je zelf achterover hangt en precies hetzelfde cijfer krijgt: weg ermee. Weg ook met de saaie ideeën omdat dat de enige zijn waar iedereen oké mee is, maar waar niemand enthousiast over is. Kun je je voorstellen dat ik deze column samen met iemand zou moeten schrijven? Lang leve de onafhankelijkheid.
Tom Botma is derde/vierdejaarsstudent Fontys Journalistiek in Tilburg.
Zowel voor- en tegenargumenten zijn (mogelijk) allemaal waar(dig). Dat maakt het wat mij betreft een belangrijk vraagstuk om onder de loep te nemen.
Zo was ik als docent gisteren aanwezig op de landelijke studiedag voor Hoogbegaafdheid in het HO. Daar ben ik met experts in hoogbegaafdheid en collega's uit het land in intervisie gegaan, over groeps- VS individueel werk voor een hoogbegaafde student. Het floreren, maar ook de leercurve, van deze student loopt hierop momenteel vast. In (maar òòk dankzij!) samenwerking valt vaak de grootste winst te behalen, wat maakt dat het tegelijk het grootste struikelblok kan zijn. Moet samenwerken dan wel òf niet (op dat moment tijdens de studie) geoefend èn geleerd worden? Mijn collega's en ik zijn er nog niet over uit.... Waarschijnlijk, omdat de (ontbrekende) winst van samenwerken paradoxaal is. Ik hoop dat je me nog kunt volgen :)
Dat alles, zeg ik als docent die plezier heeft in het samenwerken! Maar ook als voormalig student, die in het verleden veel frustratie, botsingen en zorgen heeft ervaren tijdens verplichtte samenwerkingen!
BUT, your observation reflects the fact that most of the group projects we do are NOT aligned with that intended learning outcome. Most of the time it’s simply because of an economic reason to reduce teaching and assessing workload of teachers. More, most of the time the assessment misses the mark altogether - assessing solely the product and little of the process/skills.
In life, we all need the skill to work with other people. Unfortunately, the way we approach group projects mostly instills our students the attitude of hating working with others - as your observation reflects.
I appreciate your candid comments and hope my colleagues do too.
Leren samenwerken is belangrijk, maar dat is bij de meeste groepsopdrachten geen leerdoel. Als leren samenwerken niet een leerdoel van de groepsopdracht, waarom maken we het dan moeilijker om studenten te beoordelen op die (individuele) leerdoelen en werken we 'freeriding' in de hand, door ze in groepen te zetten?