Weg met de magnetrons!

Er is altijd veel discussie over de inrichting van onderwijsgebouwen. Doen ze je denken aan hippe start-ups: planten, memoborden en comfortabele stoelen (bron: De Volkskrant) dan volgt er kritiek. Bestaan ze uit lange gangen vol instructielokalen, is het ook niet goed.

Dat is logisch, want gebruikers van een gebouw zijn heel verschillend. Ik hou bijvoorbeeld van drukte. Ik vind het prettig om mezelf niet te kunnen horen denken, u begrijpt vast wel waarom. Andere mensen functioneren juist beter in een rustigere omgeving. Dat snap ik ook. En heb je het over de inrichting van een gebouw, dan gaat het ook al snel over het bijbehorende onderwijsmodel, en dat ligt, zoals u weet, al helemaal gevoelig. Daar komen we niet zomaar uit.

Laten we ons daarom concentreren op irritante dingen in onderwijsgebouwen, die niets met onderwijs te maken hebben, en die per omgaande verwijderen. Ik nomineer de magnetrons.

Kijk, beste magnetrongebruikers, jullie prutjes in plastic bakjes zullen best lekker smaken, maar daar gaat het niet om. Het stinkt! Eten uit de magnetron stinkt! Naar verzorgingshuizen. Naar het voorportaal van de dood. Jullie ruiken het misschien zelf niet meer, beste opwarmfetisjisten, maar dat ligt echt aan u!

Ik ken de reden niet. Misschien is het een mysterieuze mutatie van moleculen, misschien zijn het restjes die in bedrijfsmagnetrons zijn achtergebleven, maar dat maakt ook niet uit. Het resultaat blijft hetzelfde: gebouwen met een uitstraling van een hippe start-up, die ruiken naar vliegtuigen vol bejaarden.

Dat lijkt me niet bevorderlijk. 
Voor geen enkel onderwijsmodel.

Rens van der Vorst is technofilosoof, werkt bij Fontys Hogescholen ICT en Engineering en is auteur van onder meer 'Waarom je altijd wilt winnen van je navigatieysteem'. Komend weekend verschijnt zijn nieuwe boek: Digitale Gremlins. Lees hier de eerdere columns die hij voor Bron schreef.