Rens van der Vorst,
30
oktober
2020
|
09:16
Europe/Amsterdam

Waarom is de Spaanse griep Spaans?

In 1835 schreef The New York Sun over vleermuisachtige wezens, tempels en tweevoetige bevers die zouden leven op de maan. Het was nepnieuws en het werkte. De krant verdriedubbelde zijn oplage. 

Tegenwoordig zijn mensen moeilijker voor de gek te houden, zou je denken. Toch worden berichten over Hillary Clinton, die een pedofilienetwerk aanstuurt vanuit een pizzatent, honderden miljoenen keren gelezen. Waarom?  

Misschien wel omdat heel veel mensen, onder wie ik, nieuws zien als een verwaterde vorm van entertainment. Je zit in een saaie vergadering, dus scrol je een beetje langs coronaslachtoffers, verdrinkende vluchtelingen en bomaanslagen.  

De tijd doden met doden, zeg maar. 

Pizzagate is dan een aangename afwisseling. Het succes van Fake News is dus misschien wel niet dat het geloofwaardig is. Het heeft misschien ook wel geen zin om studenten te leren om nepnieuws te herkennen. Nee, nepnieuws is gewoon lekker. Pizzagate is een stuk fijner dan een diepgravende journalistieke beschouwing. 

Daarom is het ook zo zuur, dat misschien wel het bekendste nepnieuws van de twintigste eeuw het resultaat was van uitstekende journalistiek. In 1918 zwegen de kranten over een nieuwe, dodelijke griep. Die zou het moraal kunnen aantasten. Het is immers beter om dood te gaan aan oorlog dan aan griep.  

Spanje was echter neutraal en de kranten daar schreven wél over een griep die dodelijker was dan de oorlog. De beloning van dit journalistieke vakwerk was dat de griep, die zeker niet uit Spanje kwam, voor altijd bekend zou staan als de Spaanse griep.  

Nepnieuws. 

Lekker dan.

Rens van der Vorst is technofilosoof, hoofd IT Innovatie bij Fontys en auteur van 'Waarom je altijd wilt winnen van je navigatieysteem'.

Reacties (0)
Bedankt voor uw bericht.