Veiligheid van de vrouw begint bij de man
Meer dan 35 procent van alle meisjes en vrouwen krijgt te maken met gendergerelateerd geweld. Dit is 100 procent te veel.
Op 25 november is er daarom de Internationale Dag Tegen Geweld Tegen Vrouwen. De naam van de dag suggereert dat het een probleem van alleen vrouwen is (mannen die tot hier hebben gelezen: dank!). Dat is het natuurlijk niet. Dit geweld komt ergens vandaan. Wie plegen geweld tegen vrouwen? Juist, overwegend mannen.
Nee, niet alle mannen doen dit. En er bestaan meer genders dan alleen man en vrouw. En er zijn ook veel te veel mannen de dupe van geweld. Sterker nog, de meeste geweldplegers weten zelf ook wat het is om slachtoffer te zijn.
Het is een systemisch sociaal probleem dat voor gigantisch veel leed zorgt. Juist daarom moeten we deze schadelijke dynamieken samen zien te doorbreken. Ik stel daarom een specifiekere naam voor deze dag voor: De Internationale Dag voor de Preventie en het Herstel van Gendergerelateerd Geweld door Mannen.
Misschien denk je nu als man: ‘Ik doe het zelf niet, dus ik ben oké’. Dat is precies wat ik enkele jaren geleden zelf dacht met betrekking tot racisme. Tot ik beter wist: het is niet genoeg om het kwade zelf niet te doen. Als je wil dat het stopt, heb je jouw zwijgen te doorbreken. Anders ben je medeplichtig. Dus mannen…
Het is niet makkelijk. Veel rolmodellen hebben jullie/we in Nederland niet. Waar zijn de mannen die zich in de media openlijk uitspreken tegen seksisme en vrouwonvriendelijk gedrag van andere mannen? Ik kan ze op één hand tellen: Tim Hofman, Nathan Vos,…meer ken ik er (nog) niet.
Geweld tegen vrouwen door mannen komt voort uit de machtsongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Dit is niet een individuele aangelegenheid, maar een collectieve. We hebben iets te veranderen in onze instituties en cultuur. Jackson Katz ontwikkelde hiervoor een interessante methode: de Bystander Approach.
Hoe zou het zijn als we hier binnen onze hogeschool ook werk van maken door met onze Fontys For Society - doe es Eindhoven de gekste – de toekomst waarin ieder mens zich veilig mag weten, een flinke stap dichterbij te brengen? Wij kunnen dat.
Inge van de Vorst is docent bij Fontys Hogeschool HRM en Psychologie en coachende vaardigheden voor docenten Fontys-breed. Ook is zij oprichter van De Liefdesdokter. Lees hier eerdere columns van haar.
Heel subtiel ga je van een erg open insteek naar een sneer richting mannen. Quote: "Ik stel daarom een specifiekere naam voor deze dag voor: De Internationale Dag voor de Preventie en het Herstel van Gendergerelateerd Geweld door Mannen."
Sorry hoor, maar als je het echt open wilt houden dan stop je na het woord geweld. Ik stel dus voor om er "De Internationale Dag voor de Preventie en het Herstel van Gendergerelateerd Geweld" van te maken. Dan kan er op die dag ook gewoon aandacht zijn voor dit verschrikkelijke verhaal: https://www.nu.nl/binnenland/6163137/om-eist-drie-maanden-cel-voor-aanranding-minderjarige-pizzabezorger.html
Want ook al zijn dat soort verhalen in de minderheid, ze zijn daarom niet minder vervelend voor het slachtoffer.
Dank voor je reactie. Je helpt me mijn standpunt duidelijker te verwoorden. Ik ga graag nader met je in gesprek. Sta je daarvoor open?
Verschrikkelijk inderdaad wat deze mannelijke pizzabezorger is overkomen.
Mijn punt is niet dat ik al dat andere geweld legitimeer. Ik wil graag zien dat we samen (wij allemaal dus) ons uitspreken tegen geweld dat door mannen gepleegd wordt tegen vrouwen. En nu gebeurt dit met name door vrouwen. Dat is niet genoeg, blijkt.
Mijn punt is ook niet dat ik geen compassie voel voor de mannen die geweld plegen; ze zijn ongetwijfeld zelf ook beschadigd door geweld of andere trauma's. We hebben hen - ook weer samen - aan te spreken op hun gedrag en een alternatief te bieden. Juist mannen die geen geweld plegen kunnen hierin wellicht wèl het verschil maken. Door tegen een vriend, broer, mannelijke collega, medestudent etc. te zeggen: 'Ik keur jou niet af; je gedrag wel. Dit is niet ok'.
Hoe heel je die wonden? Door in gesprek te gaan? Door eens zichtbaar, bespreekbaar, benoembaar te maken wat de wortels zijn van dat gedrag?
Bij mij op school (MBO) lopen een aantal jonge vrouwen met gescheurde spijkerbroeken. Steeds weer opnieuw raakt dat me. Is dat een soort aanklacht zonder woorden voor het geweld tegen vrouwen? Iets anders?
Misschien is er een kans, bij HRM. Ook op werkplekken worden door mannen grenzen overschreden. In ieder geval dank voor dit moment van bewustwording en bezinning. Met de uitnodiging om eens te kijken wat ik kan doen.
Dank je wel voor je reactie. Je mbo'ers boffen met je. Op werkplekken en scholen hebben we ook nog veel te leren samen inderdaad. De gescheurde broeken had ik nog niet op die manier bekeken; een origineel perspectief. Ken je ook dit soort initiatieven: https://www.oneworld.nl/lezen/seks-gender/feminisme/stoepkrijt-tegen-straatintimidatie/
In de week van 25 november ga ik met studenten van de minor Your Future Work en cocreatiemaatje Dorien Trommel de dialoog aan over het thema gendergerelateerd geweld.