Toetsenbordridders en chatbots

Bosbranden, Soleimani, de pandemie, #BLM, Biden, verkiezingsfraude, toeslagenaffaire, Capitool. Wat gebeurde er veel het afgelopen jaar, beste mensen.

Nou ja, op TV dan. Daar was het soms elke dag House of Cards, maar dan spannender. In mijn eigen leven gebeurde er maar weinig. Weinig concerten, vakantietripjes, sport, studentcontacten en theater, niemand werd ernstig ziek en werken deed ik, net als vroeger de stille krachten, vooral achter de schermen.

Het voelde niet goed. Het verschil tussen dé wereld en mijn wereld was veel te groot. Normaal kijk ik zo nu en dan naar het nieuws, maar nu volgde ik alles. Het gevolg was dat ik soms zelfs begrip op kon brengen voor het cliché van de toetsenbordridder: iemand met een beperkt sociaal leven die vanaf zijn zolderkamer ongezouten meningen het internet op slingert.

Misschien waren velen van ons wel een klein beetje toetsenbordridder geworden. Misschien was het daarom allemaal zo onvriendelijk online.

Of misschien is het probleem fundamenteler. In Zuid-Korea werd namelijk vorige week een chatbot offline gehaald vanwege vrouwonvriendelijk en racistisch gedrag. Hetzelfde gebeurde ook al in 2016 toen Tay-de-Twitterchatbot van Microsoft binnen een paar uur een Mexicaanse genocide voorstelde, de holocaust ontkende en mensen begon uit te maken voor hoer.

Chatbots volgepropt met kunstmatige intelligentie, gemaakt door programmeurs met de beste intenties, blijken volstrekt niet bestand tegen de invloed van de rotzooi online en van de internettrollen.

Dus, beste mensen, dat brengt me bij de vraag: als superintelligente chatbots online maar niet aardig kunnen zijn, kunnen wij het dan wel?

Rens van der Vorst is technofilosoof, hoofd IT Innovatie bij Fontys en auteur van 'Waarom je altijd wilt winnen van je navigatieysteem'. Lees hier de eerdere columns die hij voor Bron schreef.