Thuiswerken stabiliseert, maar medewerker mist collega
De resultaten van het medewerkerstevredenheidsonderzoek waren overduidelijk. De samenwerking tussen collega’s is minder dan twee jaar geleden en leidinggevenden van diensten zijn steeds minder makkelijk te vinden. Beide misschien een gevolg van het feit dat we in de afgelopen jaren meer thuis zijn gaan werken.
Daar ligt de coronapandemie aan ten grondslag. Sinds deze achter ons ligt kent Fontys een hybride beleid, waarbij deels op kantoor en deels thuis gewerkt wordt. Dat levert volgens Frans Möhring, lid van het college van bestuur en oud-directeur van de dienst Personeel & Organisatie, op individueel niveau veel voordelen op. “Mensen zijn thuis productiever, kunnen zich beter focussen en hoeven geen rekening te houden met reistijden of files. Dat laatste is ook nog eens goed voor onze CO2-footprint, die aantoonbaar daalt.”
Maar het thuiswerkbeleid van Fontys kent wel een ondergrens. Van medewerkers wordt verwacht dat zij minimaal één dag in de week op locatie aanwezig zijn. “Dat is ook om te vermijden dat medewerkers in Groningen of Toscane gaan wonen. Die vraag hebben we gehad.”
Goede balans
Möhring merkt dat men binnen het beleid zelf afspraken maakt. Zo zijn ondersteunende en facilitaire medewerkers vaak op locatie en geven andere diensten de voorkeur aan hybride thuiswerken. “Onze medewerkers werken naar gelang dat fijn is voor het desbetreffende team. Instituten en diensten kennen een eigen invulling en dat is prima.”
Een goede balans is daarbij belangrijk. Toch vallen er wel enkele dingen op. Want waar Campus Stappegoor gemiddeld redelijk leeg is, kiest men er bij Fontys ICT in Eindhoven juist voor om iedere vergadering enkel op locatie plaats te laten vinden zodat deze productief en nuttig blijft. “En De Lage Landen (DLL) is op dinsdag overvol, terwijl je er op vrijdag een kanon af kunt schieten. Maar het belangrijkste is dat we elkaar blijven vinden, of we nu thuis of op locatie werken.”
Acties ondernomen
Om dat te kunnen bewerkstelligen zijn vanuit P&O al verschillende acties ondernomen. Zo wordt op DLL sinds december gewerkt met ‘vlekken’, werkplekken die gereserveerd zijn voor bepaalde diensten zodat collega’s bij elkaar kunnen zitten. Binnen instituten worden de resultaten van het medewerkerstevredenheidsonderzoek besproken. “Daarbij helpen we door onder andere advies te geven over hoe de verbinding tussen werknemers weer hersteld kan worden”, aldus Huib Burgersdijk, directeur P&O.
Dat daar behoefte aan is blijkt ook uit een gesprek met Sebas Nouwen, docentonderzoeker op het instituut van Fontys HRM en Toegepaste Psychologie. Hij zit in een ruimte waar plek is voor zes mensen. In de ruimte ernaast kunnen nog eens 85 collega’s werken. “Elkaar vinden en tegenkomen is niet meer zo gemakkelijk. Als ik iemand nodig heb betekent dit vaak dat ik diegene via mail of Teams moet benaderen.”
Het sociale aspect van samenwerken vindt Nouwen heel belangrijk. “Wanneer je op locatie werkt, kun je kleine dingen delen of tussendoor iets aanwijzen. En wanneer je goed contact hebt met je collega’s voel je je vaak ook meer verbonden met je werkgever. Het versterkt elkaar.”
Onderlinge verbondenheid
Nouwen heeft zelf ook ideeën over hoe Fontys de onderlinge verbondenheid enigszins kan vergroten. “We kunnen in kleinere teams gaan werken. Kleinschaligheid bevordert het samenhorigheidsgevoel. Een gezamenlijk doel om naartoe te werken vergroot dit nog eens.”
Toch is het volgens Möhring lastig om daar Fontysbreed aandacht aan te besteden. “Maar we stimuleren onze medewerkers wel om echt goed met elkaar in gesprek te gaan over de baten en lasten en wat zij zelf kunnen doen om minder last te hebben van bijvoorbeeld de negatieve effecten van thuiswerken."
Bovendien, zegt Möhring, zijn we ons steeds bewuster van het feit dat zowel studenten als medewerkers bepaalde behoeftes hebben. "Of iemand nu een ruimte nodig heeft omdat hij of zij niet goed tegen prikkels kan, een team zich echt ergens op moet focussen of andere redenen, we proberen onze ruimtes daar altijd zo goed als mogelijk op aan te passen.” [Noëlle van den Berg/Marieke Verbiesen]