Studenten dupe van stakingen: 'Alleen maar ellende'

Werknemers in het streekvervoer staken. Als het een beetje tegenzit en ze geen beter voorstel krijgen voor een nieuwe cao, wel vijftien keer in de komende zes weken. Vervoersmiddelen vallen daarom uit en dat heeft gevolgen voor heel veel studenten.

Er wordt al maandenlang actiegevoerd in het streekvervoer en die lijn wordt voorlopig nog even doorgetrokken. Medewerkers eisen een betere cao met een leefbaar loon en mindere werkdruk. Als ze die niet snel krijgen, zal er in de komende zes weken vijftien keer gestaakt worden, waarvan vandaag de eerste dag was.   

Klaar mee
Veel studenten proefden daar al meteen de gevolgen van. Zoals Siem, die de opleiding Vastgoed & Makelaardij volgt. Hij deed dik twee uur over een reis die hij normaal gesproken binnen vijf kwartier maakt. “Het was alleen maar ellende”, zegt hij, eraan toevoegend dat die stakingen nu wel eens een keer mogen stoppen. 

“Ze hebben vaker gestaakt en ik geloof dat er al ooit een loonsverhoging is gegeven, dus van mij mag het nu wel ophouden.” Siem heeft nog geen idee hoe hij bij volgende stakingen op zijn stageadres moet komen. “Ik zou eigenlijk een stagevergoeding krijgen, maar dat plan gaat niet door. Van dat geld had ik benzine kunnen betalen om hier te komen. Nu zit er niks anders op dan me elke keer door iemand te laten afzetten op het station. Fietsen is geen optie voor mij.” 

Zigzaggen
Communicatiestudent Mart zit in hetzelfde schuitje. Hij doet normaal gesproken een halfuurtje over zijn reis van Geldrop naar Helmond, maar deed er vanmorgen drie keer zo lang over. De bussen die hij moest hebben, reden niet. “Ik heb nu verschillende bussen gepakt die wél reden en ben zo zigzaggend in Helmond terechtgekomen.”

De komende dagen pakt hij de fiets. Hij moet wel. “Het is een fietstocht van drie kwartier, maar het is niet anders. Snelbussen rijden soms wel, maar daar kun je niet van op aan. Ze gaan heel onregelmatig.”

Mart heeft begrip voor de stakingen, maar vindt net als Siem dat het een keer klaar is. “Mensen die afhankelijk zijn van het ov worden er de dupe van. Ik ken heel veel mensen die er last van hebben. Mensen die geen rijbewijs hebben of niet naar school kunnen fietsen bijvoorbeeld. Mijn begrip neemt steeds verder af.”

Empathie
Indra, ook student Communicatie, staat daar anders in. Zij werkt bij boekwinkel AKO op het station van Eindhoven en kent daardoor ook de andere kant van het verhaal. “Ik spreek heel vaak mensen van de NS of Arriva en merk dat zij heel erg onder druk staan. Ze werken zo hard, je voelt empathie voor die mensen.”

Toch kampt ook zij met de gevolgen van de stakingen. Als student - ze moest door haar stiefvader naar haar stageadres worden gebracht - en ook bij AKO. Daar is het tijdens dagen waarop bussen niet rijden een stuk rustiger dan normaal. “Dat is natuurlijk heel vervelend. Tijdens de coronatijd waren er al minder klanten en nu krijg je dit. Bovendien merk je ook dat de sfeer veel minder is. Je probeert klanten op te beuren, maar dat lukt gewoon niet.” [Karen Luiken]