Seks

Fontys viert de maand van de leuke seks. Las ik. Dus ik dacht. Ik dacht. Tja. Ik dacht, wat nu. Dacht ik. Ik dacht, verdomme. Ik dacht hè? En toen, daarna ha! En vervolgens stapelden zich de eerste grappen al op in mijn verziekte comedy-geest die zich in mijn creatieve rechter hersenhelft bevindt. Mijn linker hersenhelft, die van de logica en ratio, protesteerde hevig. ‘Niet doen, Luc. Geen grappen, denk aan #metoo, de 150 lezers van je column, je reputatie (welke reputatie dan ook).’

Wat een dilemma.

Eenmaal bekomen van de schrik en met mijn hersenhelften weer in evenwicht evalueerde ik mijn ervaring van zojuist. We leven in een dilemma, bedacht ik. We willen wel de hele dag in de zon zitten maar kunnen niet zonder de schaduw. Maar in de zon is het te snel te veel en in de schaduw te langzaam en te weinig. Denken we te voelen. En dat denken over het voelen brengt ons in verwarring. ‘Het moet goed voelen’ zeggen we vaak. Ongeacht de feiten die graag ondergeschikt worden gemaakt. Want seks voelt toch ook vaak niet goed? Daarmee zeg ik niet dat seks ‘fout’ voelt, maar dat seks ook gewoon een feit is waar je je niet zo druk over moet maken. En dat de volgende dialoog mogelijk is:

“We hadden gisterenavond seks”
“En?”
“Gewoon”
“Oké. Zeg, heb jij De Luizenmoeder gisterenavond gezien?”

Weg dilemma.

Luc de Graaf speelt in het theater, schrijft verhalen en maakt korte filmpjes.