Oude ambachten

In de Volkskrant las ik laatst een mooi artikel over een beroepenbeurs voor oude ambachten, zoals pianostemmers, goudsmeden en houtbewerkers. Daar is namelijk een groot tekort aan. Sowieso is er een tekort aan veel vakmensen, zoals loodgieters, leraren en zorgmedewerkers.

Er is één beroepsgroep (naast consultants) waar geen tekort aan is: coaches. Je ziet ze overal, zo zijn er paardencoaches, spiritueel coaches en tantracoaches (Walter uit B&B vol liefde). Eerlijk gezegd lijkt me deze tsunami aan coaches niet prettig voor mensen (vakmensen) die hun hele leven lang al coach zijn en dit met veel kennis en passie doen. Hun beroep is toch aan een zekere inflatie onderhevig.

Wat het des te opmerkelijker maakt, is dat docenten opeens een switch tot coach moeten maken. Weet iemand trouwens de reden van deze naam- en rolverandering? En gaan we binnenkort een timmerman een houtfluisteraar noemen en een bakker een broodbegeleider? De meeste docenten hebben bovendien een universitaire opleiding afgerond en een aantal zijn zelfs gepromoveerd (doctor). Maar we kunnen die diploma’s allemaal wegdoen, want voor coach heb je geen diploma nodig. Iedereen mag zich coach noemen en velen doen dat dus ook. 

En ja, je mag geloof ik als docent ook expert worden. Maar bij expert denk ik toch vooral aan een handige man/vrouw die mijn televisie komt maken of een expert op het gebied van terrorismebestrijding. 

Over een aantal jaren zal naast de pianostemmers en goudsmeden het beroep docent wellicht een uitstervend beroep, een oude ambacht zijn. En dat is eigenlijk best zonde, want het is een prachtig beroep, met een passende naam die wat mij betreft niet hoeft te veranderen.

Tina ten Bruggencate is docent aan Fontys Hogeschool Toegepaste Psychologie en onderzoeker bij het lectoraat Mens en Technologie.