Ongeluk

Er is een hoop gedoe over geluk maar het is heel simpel. Het is eigenlijk net als met zwangerschap of een WK voetbal. Als je niet zwanger bent, krijg je geen kind; als je tweede wordt ben je geen kampioen. Ergo: als je niet ongelukkig bent, ben je gelukkig. Snaptum? Hejjum door? Nou, doe dat dan!

Ik zou het best wel hierbij willen laten. Maar dan denk ik aan al die rafelige randjes van geluk. Rafelige randjes in de vorm van woorden als tenzij, ondanks, wellicht, niettemin, maar, hoewel en daarentegen. Er is altijd wel iets dat niet deugt aan geluk. Ik ging ooit Bungeejumpen in Australië en voelde intens geluk na een val van 50 meter. Ik kreeg een shirt met opdruk ‘I did it!’ en dat was de kers op de gelukstaart. Ik voelde me bijzonder, uniek, uitzonderlijk, gelukkig. ’s-Avonds stapte ik een kroeg binnen. Iedereen droeg mijn shirt. Doei geluk.

Prachtig hoor, die leergang Het Rendement van Geluk op de Erasmus-universiteit, die opgeleide gelukscoaches van Leo Borman en de geluksplekken in Eindhoven en zo. Maar het heeft natuurlijk pas zin als je eerst ook ’n stevige ongeluksplek hebt bezocht. Waar je je slecht voelt en waar ongelukscoaches je de put in praten en je vertellen dat je d’r niet toe doet, hou maar op, ga weg, boe boe. Na een jaarleergang ongeluk en een deprimerend examen mag je je officieel ongelukkig noemen. Om daarna te gaan bungeejumpen. Wat je dan voelt!

Luc de Graaf speelt in het theater, schrijft verhalen en maakt korte filmpjes.