COLUMN, Erdinç Saçan,
28
februari
2024
|
09:10
Europe/Amsterdam

Onderwijsvernieuwing is cruciaal

Een beladen woord: onderwijsvernieuwing. Tegenwoordig kun je trouwens veel meer woorden opnoemen die voor tweestrijd zorgen, ofwel polarisatie. In het licht van recente gebeurtenissen is het echter cruciaal om een duidelijk onderscheid te maken tussen onderwijsdisruptie en onderwijsvernieuwing.

Neem de Corona-pandemie; een perfect voorbeeld van onderwijsdisruptie. Scholen werden gedwongen om over te schakelen naar online onderwijs. Een maatregel die meer uit noodzaak dan uit keuze voortkwam.

De opkomst van AI daarentegen, brengt een andere soort urgentie met zich mee. Een die ons vraagt of we echt begrijpen wat het 'alternatief' is en hoe we deze technologie kunnen integreren in ons onderwijs. De noodzaak voor een onderwijsvernieuwing.

Terwijl technologie zich razendsnel ontwikkelt, is het debat over of het onderwijs deze ontwikkelingen wel of niet kan bijbenen een complexe. Er is een variatie in hoe scholen reageren. Sommige zijn actief: in de ‘Fight’-modus, proberen aan te passen en te innoveren. Andere lijken in de 'Flight'- of ‘Freeze’-modus te staan: traag of terughoudend in het reageren op deze veranderingen.

De transitie naar AI in het onderwijs lijkt moeizamer te verlopen dan de snelle omschakeling naar online onderwijs tijdens de pandemie. Deze overgang vereist een doordachte benadering. Hier komt het concept van onderwijsvernieuwing naar voren. Ik geloof in een vorm van vernieuwing waarbij het goede behouden blijft en er ruimte is voor innovatie. Zoals mijn voormalige directeur ooit zei: het moet evolutionair zijn, niet revolutionair. Dus geen onderwijsvernieuwing die binnen een half jaar door de strot van docenten wordt geduwd. Maar een stap voor stap aanpak.

Een collega zei tegen mij: "We leiden niet meer op, studenten komen niet naar school om iets te leren, het draait om het certificeren. Om het papiertje. Hoe kunnen we allemaal zo snel mogelijk dat papiertje halen? Hoe kunnen we die kennis of die denkwijze veranderen?" In deze context wordt onderwijsvernieuwing nog crucialer. Hoe maakt de school het verschil? Gelukkig zijn er wereldwijd genoeg ideeën, experimenten, beleidsdocumenten, analyses en artikelen te vinden over AI-proof onderwijs. Wie zoekt, zal vinden.

(Dank aan Carlijn Moed voor haar feedback)

Erdinç Saçan geeft les aan Fontys Hogeschool ICT en is enthousiast over heel veel dingen, waaronder AI, hackathons en uitlegvideo's op YouTube. Lees hier zijn eerdere columns voor Bron. 

Reageren kan hieronder. Eenmaal gepubliceerde reacties worden niet verwijderd

Reacties 1 - 3 (3)
Bedankt voor uw bericht.
paul
04
March
2024
Ai= inderdaad kunstmatig. Intelligentie is denk ik niet de correcte term voor deze nieuwe app.
Zeker als de bron voor deze "intelligentie" onze internetdata zijn. De hoeveelheid b.s. die daar rondgaat kan echt niet worden vergeleken met "intelligentie". Als je 10 domme dingen combineert blijft het resultaat een dom ding.
Ik denk dat het onderwijs en de jeugd beter gediend is met het opdoen van goed inzicht en morele waarden dan ze nog meer trucjes leren.
zo worden de wereld een grote dierentuin, waar de vrijheid ver te zoeken is en we zijn overgeleverd aan een paar "oppassers" (lees multinationals) die de baas zijn.
Dries van den Enden
01
March
2024
Interessant stuk en blij dat je hiermee nuance brengt in de vele en soms intense discussies die gaande zijn.

Het zijn ontwikkelingen zijn geduid binnen de leertheorieën (behaviorisme, cognitivisme, constructivisme, humanisme, constructivisme, connectivisme). Al worden deze theorieën vaak wat vertraagd werkelijkheid. Door de vele (praktijk) onderzoeken, naar o.a. nieuwe didactiek, leersystemen en AI, breiden het aantal tools die docenten tot hun beschikking hebben snel uit. Aanname: docenten hebben (of nemen) niet de tijd om alle ontwikkelingen op de hoogte te blijven. Dat blijkt doordat soms chaotische praktijk als je niet de tool, didactiek of technologie beheerst.

Ik ervaar binnen de organisatie vaak drie reflexen:

1. Handelingsverlegenheid; er zijn zoveel opties waar moet ik beginnen.

2. Behoud (soms gezien als weerstand tot veranderen); de bekende processen zijn die zich al bewezen hebben, waarom dan zo veel veranderen.

3. Experimenten en implementatie van innovaties (niet altijd met succes) Vaak door enthousiaste docenten die graag experimenteren met nieuwe vormen van onderwijs / tools (bottom up). Soms topdown vanuit de strategie (top down). Ik denk dat je deze reflexen binnen Fontys en zowel binnen ICT herkent.
Frans van de Camp
28
February
2024
Erdinç geeft terecht aan dat het onderwijs moet meebewegen met de ontwikkelingen in de maatschappij en het werkveld. Dus moeten studenten worden voorbereid op een wereld waarin AI een prominente rol speelt. Dit soort inpassingen van nieuwe tools bij een opleiding is van alle tijden en studenten moeten daarmee vertrouwd raken, zeker bij een opleiding als ICT waar de veranderingen zich in steeds sneller tempo aandienen. Dat laat onverlet dat kennis een onmisbaar element vormt van een opleiding. Die is temeer nodig om "fake" van echt te kunnen onderscheiden. Onderzoeken wat waar is kun je niet overlaten aan een, mogelijk ook nog gehackt, programma, studenten moeten vooral ook leren zelf na te denken. Het is daarom spijtig dat kennis de laatste jaren zo veronachtzaamd is binnen het hbo. We zijn immers een beroepsopleiding en voor elk beroep is een stevige dosis kennis noodzakelijk, ook, misschien wel vooral, om in de toekomst nieuwe kennis te kunnen begrijpen, op te nemen en te internaliseren. Neem dus geen genoegen met snel met behulp van ChatGPT in elkaar geflanste werkstukken, zonder studenten terdege te toetsen op het feitelijk behalen van de gewenste leerdoelen, waarvan kennis een uiterst belangrijke is. Maar dat ze daarbij nieuwe methoden gebruiken moeten we toejuichen en faciliteren.