Nepwinst

Voetbal. Zevenjarige zoon verloor met 8-2. Douchen, naar huis, lunch. Mama vraagt naar de wedstrijd. ‘6-4 gewonnen’, zegt hij. Kleine leugenaar, denk ik. Maar een dag later moet ik daar op terugkomen. Volgens studenten van de Fontys Hogeschool voor Journalistiek die meewerken aan het project FACtory is hier namelijk eerder sprake van nepnieuws. En een van de eigenschappen van nepnieuws is dat dit wel degelijk waarheden kan bevatten. Er zijn 10 doelpunten gescoord, dus dat heeft die kleine rat goed in de gaten gehad. Hij speelt sinds kort Monopoly en ik zag ‘m ook al langer dan goed voor hem was, de Algemene Fondskaart ‘een vergissing van de bank in uw voordeel’ bekijken. Eén en één is 6-4 moet hij gedacht hebben.

Welke bedoeling heeft de afzender van nepnieuws? Volgens FACtory kun je ook aan die intentie nepnieuws herkennen. En kijk ‘m daar nou zitten aan de lunch, de jokkebrok. Braaf eet hij zijn boterham, zonder te morsen drinkt hij zijn glas suikervrije wat ’t ook dan ook maar zijn mag. En ik weet, als ik de waarheid vertel over het terechte verlies, de acht tegendoelpunten, de afgang, de vernedering, het gehoon en boegeroep van het publiek (want dat hoort en voelt alleen hij), dan zijn de rapen gaar en de druiven zuur. Hij wil gewoon een goed gevoel, wat stikt ’t hem dat ze feitelijk verloren hebben. Dan maar die nepwereld van de zege, de winst, het succes.

Opvoeden; dát is pas een studie.

Luc de Graaf speelt in het theater, schrijft verhalen en maakt korte filmpjes.