Musicalster Liss Walravens: ‘Ik blijf altijd leren'

Alumnus Liss Walravens (33) was piepjong toen ze begon aan Fontys Hogeschool voor de Kunsten. Maar als ze terugblikt, heeft ze heel gericht aan haar carrière gewerkt. “Ik wist precies wat ik moest doen.”

Ze is vijftien jaar en doet eindexamen vmbo als ze zonder medeweten van haar ouders naar Tilburg afreist om auditie te doen voor de opleiding Musicaltheater. Niet omdat ze na haar diploma-uitreiking aan deze studie wil beginnen, maar omdat ze wil weten wat ze nog moet leren in de tijd dat ze de havo volgt.

Het is de eerste van een reeks keuzes die Liss Walravens brengt waar ze nu is: een gevierd musicalster. Op haar palmares prijken Diana & Zonen, Billy Elliot en Soldaat van Oranje. Niet de minste musicals. Op dit moment speelt ze in Tina Turner Musical de rol van Rhonda Graam, de manager van de legendarische zangeres. Sinds haar afstuderen in 2013 heeft Walravens, met uitzondering van de coronaperiode, altijd op de planken gestaan.

Zichtbaar zijn
Ze wilde niet thuiszitten. Dus maakte ze aan het begin van elk theaterseizoen een overzicht van de nieuwe voorstellingen. “Ik koos de allerleukste, en dacht: als dit hem niet wordt, dan ga ik voor deze musical.” De oud-Fontysstudente wist wat ze wilde. “Natuurlijk, soms word je niet uitgenodigd of aangenomen, dat hoort erbij. Maar ik heb er wel altijd voor gezorgd dat mensen weten dat ik graag wil komen auditeren en mag laten zien wat ik kan.” Walravens zorgt ervoor dat ze zichtbaar is.

Het besef dat ze zich moet laten zien, begon al tijdens haar studie. “Ik vroeg me af met welke regisseur ik het liefst zou willen samenwerken. Op dat moment was dat Paul Eenens.” Walravens gaat extern lessen inkopen om zoveel mogelijk van hem te leren. “Ik wist dat hij me zou herkennen als ik op een later moment voor hem zou moeten spelen tijdens een auditie.” Dat moment komt als ze moet voorspelen voor de musical Diana & Zonen.

Negatief studieadvies
Toch heeft Walravens niet altijd op de voorgrond gestaan en is het succes haar niet komen aanwaaien. “In het eerste jaar kreeg ik al vrij snel een negatief studieadvies”, zegt ze lachend. “Ik was net zestien en totaal overdonderend van al die enthousiaste studenten die de hele dag aan het dansen en zingen waren, overal om me heen.” Ze kwam er naar eigen zeggen altijd achteraan gehuppeld. “Ik keek het een beetje aan, viel niet al te veel op.” Maar zodra ze een tentamen moest doen, stapte Walravens uit de schaduw en deed ze haar ding, zo goed mogelijk.  

Ze noemt haar studietijd een bijzondere periode. “Het is best wel een zware opleiding, in die zin dat er behoorlijk wat van je gevraagd wordt. En het heeft ook te maken met smaak. Sommigen worden daar onzeker van. Dat was ik niet, ook al stond ik achterin een hoekje. Ik had altijd het vertrouwen dat als ik hard werkte, het wel goed zou komen. En wanneer iemand kritiek had, dacht ik: nou, dan ga ik het beter doen en ging ik daarmee aan de slag.”

Durven te springen
Ze voltooit uiteindelijk twee opleidingen en een master. Al tijdens haar studie staat ze in de spotlights. “Ik ging wel werken, maar hield toch een voet aan bekende grond door verder te studeren. Daardoor is de overgang van studie naar werk heel geleidelijk gegaan.” Op maandag en dinsdag plande Walravens de vakken op school die ze wilde volgen en de rest van week zat ze in België, voor de Disneyserie On Tour. “Tussendoor studeerde ik. Dat kon prima vanaf een andere locatie,” besluit ze.

De geboren en getogen Brabantse is dankbaar dat ze zo lang, acht jaar in totaal, heeft mogen studeren. Maar op een gegeven moment moet je ook durven springen, beseft ze. “Ik moest mijn authenticiteit gaan ontdekken en stappen zetten zonder dat -hoe lief en goed bedoeld- een docent me daarin zou begeleiden.” Het voelde voor haar als een natuurlijk proces. “Ik heb gevoelsmatig geweten wat ik moest doen, wat het beste was voor mij.”

Leren van anderen
Als ze Fontysstudenten die nu dezelfde studie volgen iets mag meegeven, is het: stel jezelf open. “Kijk om je heen naar wat anderen kunnen en wat jij nog niet kunt. Ben niet bang om ze aan te spreken en vragen te stellen. Er is zoveel te leren als je niet angstig bent voor alles wat voor jou nog onbekend is. Het is een eenvoudige manier om jezelf te blijven ontwikkelen en het beste uit jezelf te halen.”

Zelf heeft ze van deze wijsheid veel profijt gehad. Ze geeft een voorbeeld: “Ik heb eens een regisseur een mail gestuurd nadat ik was afgewezen tijdens een auditie. Ik wilde zo graag meedoen in die voorstelling. Enige tijd na zijn uitleg begreep ik waarom ik niet de juiste persoon was voor de rol en wist ik wat ik moest doen om beter te worden.”

Dat vindt ze dan ook het leuke aan het vak: “Ik blijf altijd leren.” Niet alleen door de mensen met wie ze samenwerkt, ook door de verhalen waarin ze zich mag verdiepen. Tijdens Soldaat van Oranje leerde ze bijvoorbeeld veel over de Tweede Wereldoorlog. "Dat avontuur, zowel in leren als beleven, is wat dit werk voor mij zo mooi maakt.” [Marieke Verbiesen]