Moeten we toetsen erotiseren?

Het ding was er ineens. Glimmend, mysterieus en verleidelijk. Het stond midden in de sportschool: een volledig elektrische fitnessfiets. De sportschooleigenaar, een man met een grote, leren riem, haalde zijn brede schouders op. Mensen kwamen naar zijn school om te sporten en op een elektrische fitnessfiets, tsja, daar kun je niet op sporten.

Hoe anders is dat op een leerschool. Daar verschijnen ook regelmatig nieuwe technologieën. Google Translate, Grammarly, Dall-E, ChatGPT. Schouders worden er niet over opgehaald. Nee, werkgroepen worden geformeerd. Sessies georganiseerd. Richtlijnen gepubliceerd. Zou dat komen omdat de mensen van de leerschool weten dat veel mensen niet naar die school komen om te leren?

Veel mensen komen om gecertificeerd te worden. Als ze leren daarbij kunnen vermijden, doen ze dat. Ook als dat betekent dat ze na hun schooltijd niets kunnen. Ik snap het wel. Veel mensen kunnen héél succesvol helemaal niets. En het is bevrijdend: je irriteert je nooit aan mensen die niets kunnen.

Natuurlijk kun je richtlijnen bedenken om je te verhouden tot nieuwe technologieën. De output van ChatGPT bijvoorbeeld is gecensureerd, dus het ligt voor de hand om open toetsen te erotiseren. Schrijf een essay over Karel De Grote én zijn bedprestaties. Calculeer de kosten van escortdiensten.

Klinkt aantrekkelijk, snap ik, maar het is geen oplossing voor het échte probleem. Het is symptoombestrijding. Een achterhoedegevecht. Het echte probleem is dat veel mensen niet naar school komen om te leren. En dat je daarna heel succesvol kunt zijn met niets kunnen.

Zeker met de juiste technologie.

Rens van der Vorst is technofilosoof, werkt bij Fontys Hogescholen ICT en Engineering en is auteur van onder meer 'Waarom je altijd wilt winnen van je navigatieysteem'. In maart verschijnt zijn nieuwe boek: Digitale Gremlins. Lees hier de eerdere columns die hij voor Bron schreef.