Levenslessen

‘Gun iedere kabouter zijn eigen muts’ heet het nieuwe boek van Aaf Brandt Corstius. Het boek bestaat uit een aantal levenslessen, waarvan je niet wist dat je ze nodig had. De titel met de kabouter heeft ermee te maken dat je ieder mens zijn/haar eigenaardigheid moet gunnen. De een doet aan macramé, de ander eet graag pelpinda’s in zijn blootje, of verkleedt zich in het weekend als boself. En dat is dus allemaal oké.

In de jaren 90 kwam ik in aanraking met mijn eerste levensles door te kijken naar de prachtige film ‘Dead Poets Society’ met Robin Williams (helaas overleden, hij is ook geweldig in Good Will Hunting). Robin Williams speelt John Keating, een docent Engels op een dure jongens kostschool, eind jaren 50. John Keating stimuleert de jongens hun eigen pad te bewandelen, dromen waar te maken en ten volle te leven. Natuurlijk is dit tegen het zere been van de conservatieve directie en de ouders van de jongens. 

Keating gebruikt literatuur en poëzie om de jongens bewust te maken van dit volle leven. Of zoals Henry David Thoreau in de film wordt geciteerd ‘I wanted to live deep and suck out all the marrow of life.’ De levensles die ik meekreeg uit deze film was carpe diem, oftewel pluk de dag. Wat overigens in de waan van de dag, volle wasmanden en vergaderingen die bijgewoond moeten worden, best een uitdaging is.

Bij de diploma uitreiking waar ik als afstudeerbegeleider vaak studenten mag toespreken maak ik graag gebruik van levenslessen én van de Ru Paul Drag Race. In deze realityshow, een van mijn vele guilty pleasures, strijden dragqueens om de titel aan de hand van allerlei challenges. In de finale laat Ru Paul een baby of kindfoto zien van de finalisten, een kleine Matthew of kleine Michael (inmiddels Chi Chi Devayne of Jinkx Monsoon) en stelt ze dan de vraag: “Wat zou jij je jongere zelf willen meegeven in het leven, welke les?”

Ik doe hetzelfde bij mijn studenten en vraag ze van tevoren een baby of kinderfoto op te sturen en toon deze bij de uitreiking. Het is altijd mooi om te zien wat de studenten zichzelf meegeven en welke persoonlijke levensles ze hebben voor zichzelf.

Dat voelt dan toch altijd een beetje als carpe diem.

Tina ten Bruggencate is docent aan Fontys Hogeschool Toegepaste Psychologie en onderzoeker bij het lectoraat Mens en Technologie. Haar eerdere columns vind je hier.