Eindhoven,
20
september
2022
|
17:02
Europe/Amsterdam

Krapte arbeidsmarkt ook te voelen binnen eigen instituten

Overal op de arbeidsmarkt zijn grote tekorten. Ook binnen Fontys staan er veel vacatures open. Team recruitment zich elke dag in om al deze vacatures in te vullen. Volgens teamlid Jackie van Kimmenade een pittige klus.

Meer dan genoeg vakantiedagen, goede secundaire arbeidsvoorwaarden en een gedegen maandsalaris. Je zou denken dat de vacatures bij Fontys binnen no-time vervuld zijn. Maar dit is toch lastiger dan bijvoorbeeld twee jaar geleden: “We hebben nu 44 vacatures openstaan en we kwamen de afgelopen jaren op jaarbasis boven de 600 vacatures uit.”

Dat klinkt omvangrijk. Maar voor een organisatie waar zeker 5000 mensen werken, valt dat aantal volgens Van Kimmenade relatief mee. “Dat neemt niet weg dat het op sommige vlakken alsnog erg lastig is om de vacatures vervuld te krijgen.”

Bedrijfsleven betaalt beter
De grootste vraag naar personeel binnen Fontys ligt op het gebied van IT, ICT en Engineering. “Wanneer je in de techniek werkt, verdien je in het bedrijfsleven beter dan in het onderwijs. De keuze om voor de klas te gaan staan of om bij een van onze diensten te gaan werken, moet vanuit intrinsieke motivatie komen of vanwege affiniteit met het onderwijs. Want zomaar inleveren op je salaris doet niemand graag.”

In deze bedrijfstakken zijn het vaak de wat oudere professionals of mensen die hybride willen werken, die bewust kiezen voor een overstap vanuit de commerciële sector. “Zij willen graag hun kennis en ervaring doorgeven, maar het is en blijft een lastige doelgroep.”

Jackie van KimmenadeWerknemers als ambassadeur
“Waar we een vacature voorheen eerst een week intern openzetten, doen we dat nu ook direct extern. Zo verliezen we geen tijd in het vergroten van onze zichtbaarheid. Verder vragen we werknemers om zich te profileren als ambassadeur op bijvoorbeeld sociale media, zodat ook hun contacten onze vacatures zien. En dat is nodig, want Fontys heeft als werkgever een erg goede naam, maar dat lijkt in de huidige werknemersmarkt niet meer voldoende.”

De arbeidsmarkt is dus flink veranderd. Dat vraagt om een andere aanpak van de drie recruiters van Fontys.Concreet betekent dit dat we veel meer vooruit moeten kijken, zodat we niet verrast worden door wervingsvraagstukken. Dat betekent voor recruitment een andere manier van werken: actief zoeken via LinkedIn, campagnematig werven wanneer nodig, trends en ontwikkelingen in de markt volgen, de vraag goed in kaart brengen met de vacaturehouders en meer op basis van data bezig zijn met recruitment.”

De toekomst van Fontys
Daarnaast zijn talentpools een belangrijk middel binnen recruitment. “Dat is een database met geschikte en gemotiveerde kandidaten die we zo kunnen benaderen voor onze vacatures. In de toekomst zullen we hier naast de reguliere werving steeds meer gebruik van maken.”

Al zingevend bijdragen aan de toekomst van studenten en het onderwijs. Dát is wat werken bij Fontys volgens Jackie inhoudt. “Maar dat lukt alleen met geschikte mensen. De komende drie jaar krijgen we binnen Fontys te maken met toenemende vergrijzing, dus de zoektocht naar de juiste personen zal nog lang niet stoppen. Daar hebben we met drie collega’s een grote kluif aan, maar gelukkig breidt ons team binnenkort uit waardoor er meer capaciteit is voor toekomstbestendige recruitment.” [Noëlle van den Berg]

Reacties 1 - 2 (2)
Bedankt voor uw bericht.
peter van den broek
23
September
2022
Vergrijzing? een argument dat bij maatwerk doelgroepen beleid geen verrassing kan zijn of een onoverkomelijk en onvermijdelijk gegeven; vasthouden die grijze golf en faciliteren; eventueel post-actieven kun je weer actief maken,als je ze maar met de juiste ziens-en werkwijze benadert.
Freddy Hurkmans
23
September
2022
Ik snap dat het een enorme opgave is om mensen aan te trekken, vooral daarom is het zo jammer dat we de voordeur wagenwijd openzetten voor nieuw talent en dat we de achterdeur nog veel verder open hebben staan waardoor ervaren en goede docenten vertrekken.

Ik werk zelf sinds januari 2013 bij FHICT. De laatste 4-5 jaren is het werk voor veel collega's steeds minder leuk geworden, of dit nu komt door de onhandige keuzes op gebied van didactiek, het nieuwe R10 wat niet geschikt is om les in te geven, het gebrek aan een fatsoenlijke organisatie structuur, het gebrek aan een vaste werkplek in dat gebouw, het gegeven dat je je collega's nooit meer spontaan tegenkomt (omdat véél collega's niet in dat gebouw willen zijn, dus als de lessen voor die dag voorbij zijn zijn ze weg), ...

Voor mij persoonlijk was het zo erg dat ik er letterlijk ziek van werd. R10 is niet geschikt voor mensen met een prikkelverwerkingsstoornis, dat geldt ook voor gebouw TQ. Daarnaast voel ik me niet gehoord door leidinggevenden en passen de didactische keuzes die een paar jaren geleden gemaakt zijn niet bij mij. Ik ben dus een van de ondertussen velen die gebruik maken van die achterdeur: ik ga weer terug naar het bedrijfsleven. Hierbij moet ik zeggen: met pijn in mijn hart. 5 jaar geleden dacht ik nog echt mijn pensioen (nu over 20 jaar) bij FHICT te gaan halen. Die deur is dus hard dichtgegooid.

Over het stukje: "werknemers zijn ambassadeurs". Klopt. Maar vergis je niet: dat geldt ook voor ontevreden werknemers. Veel van mijn collega's, inclusief mijzelf, raden mensen actief af om bij FHICT te gaan werken...

Dus wellicht is er meer werk aan de winkel dan alleen wat beter zoeken. De boot is bij ons lek, ik weet niet of een emmer nu het juiste middel is.