Happy en betrokken
Bij de opening van het studiejaar van mijn instituut sprak ik achteraf een paar collega’s. ‘Volgens mij hebben ze (het management) mediatraining gehad.’ fluisterden we tegen elkaar. Er werden veel termen gebruikt als ‘verbondenheid’, ‘je talenten inzetten’ en ‘betrokkenheid’.
Even voor de duidelijkheid: er is niks mis met mediatraining. Het is goed om je af te kunnen stemmen op diverse doelgroepen en een duidelijk verhaal, of zoals dat tegenwoordig heet een narratief, te hebben. Het narratief wat we hoorden had te maken met een ingeslagen koers en dat we daar met zijn allen achter moesten staan. Als je je daar nog niet helemaal happy bij voelde, mocht je je professionaliseren. Zodat iedereen weer met de gezichten dezelfde kant op staat.
Ik zat daar even over na zat te denken, dat mag gelukkig nog wel, of in ieder geval kan niemand dat toch controleren. Ik dacht dus na over deze koers en over het bijbehorende schip als metafoor. We zitten met zijn allen op een best groot schip, laten we zeggen een zeecontainerschip. En als daar een kapitein en bemanning (degenen die de koers bepalen) op zit die weet welke koers er gevaren moet worden, lijkt me dat heerlijk. Ik zou een hangmat gaan zoeken en daar lekker op volle zee een beetje in gaan liggen bungelen. Helemaal happy en betrokken.
Maar wat als deze koers niet helemaal de juiste koers is, dacht ik. En mag ik dit soort gedachten wel hebben, laat staan uitspreken? Termen als ‘muiterij’ en ‘kielhalen’ kwamen bij me op. Maar inspraak is gelukkig binnen Fontys nog wel mogelijk. We hebben een IMR, CMR en we hebben de vrije pers (BRON).
En ik moest een beetje aan de Titanic denken waar de muziek nog speelde en de mensen dansten terwijl het schip ten onder ging na die botsing met een ijsberg.
Tja, mocht het toch misgaan dan gaan we in ieder geval wel heel happy en betrokken ten onder.
Tina ten Bruggencate is docent aan Fontys Hogeschool Toegepaste Psychologie en onderzoeker bij het lectoraat Mens en Technologie.
Er zou sprake zijn van “het nieuwe leren”, een “Einstein generatie die zou kunnen multi-tasken” en die zo handig zou zijn met mobieltjes dat een compleet nieuwe onderwijs aanpak nodig zou zijn. Kennis zou niet meer nodig zijn omdat die toch op internet kan worden opgezocht, we zouden te maken hebben met “21st century skills”, en meer van dat soort kreten. Onderzoek, o.a. door onderwijspsycholoog Prof. Dr. Paul Kirschner, heeft echter gehakt gemaakt van “het nieuwe leren” en de veronderstellingen die eraan ten grondslag liggen. Je kunt studenten van 17 of 18 jaar niet verantwoordelijk houden voor het studieresultaat, hun hersens zijn daarvoor nog onvoldoende ontwikkeld. En er is helemaal geen sprake van “nieuw leren”, de wijze waarop mensen leren is al eeuwenlang hetzelfde. Wel maken we daarbij uiteraard gebruik van moderne hulpmiddelen.
Ondanks de teleurstellende resultaten is de leiding van Fontys (overigens ook die van andere hogescholen) nooit op haar schreden terug gekeerd, maar er komen nu steeds meer tegengeluiden. Wat ik echter heel bedenkelijk vind is dat collega’s die aan de bel trekken kennelijk als niet loyaal worden beschouwd. Het tegendeel is waar, het gaat juist om zeer betrokken docenten. Ga dus vooral de discussie met elkaar aan, maar laat je wel leiden door feiten en papagaai elkaar niet na met onbewezen stellingen.
Frans van de Camp
Lang getwijfeld of ik zou reageren. Ik doe het nu toch omdat je berichtgeving me erg raakt.
Allereerst, ik vind het moedig van je dat eea aan de kaak stelt en kritisch bent, dat houdt ons allemaal scherp.
Ik vind echter dat je voorbijgaat aan al die collega’s die met de beste intenties keihard hebben gewerkt aan het nieuwe onderwijs. Dat voelt onterecht. Zo dat moest ik even kwijt..
Ikzelf ben altijd heel blij met kritische studenten, dat zijn de studenten die mij scherp houden. Aan degenen die alleen maar ja en amen zeggen heb je naar mijn mening niet heel veel. Maar ja, ik heb dan ook geen HRM gestudeerd, dus ik zal het wel verkeerd zien.
Vriendelijke groet,
Een betrokken en tevens kritische collega