Huts!
Het Purple Festival van Fontys had dit jaar als headliner The Partysquad. Nederlandse jongens. Geen verrassing, want de meeste, populaire artiesten zijn tegenwoordig van eigen bodem. In de lijst van meest gestreamde artiesten vinden we bij de eerste tien Yosilvio, Ronnie Flex, Lil’ Kleine, Frenna, Bizzey, Boef en Broederliefde. In België stond geen van deze artiesten in de top tien.
Mijn eerste gedachte was: wat een verarming. Wij, gelukkige kinderen van de jaren zeventig, luisterden vroeger naar internationale artiesten. Madonna, Guns & Roses, Michael Jackson, U2, Queen en – vooruit – Bon Jovi. Onze oren werden gestreeld door de allerbeste artiesten van de hele wereld. Mijn dochter luistert naar de allerbeste artiesten van Nederland. Hoe tragisch.
Maar, was onze smaak wel zo superieur? Is de jeugd wel de weg kwijt? Of is dit gewoon het resultaat van nieuwe technologie gecombineerd met ouderwets kapitalisme? Ik denk het laatste.
Vroeger werd namelijk vooral geld verdiend met de verkoop van platen en later CD’s. Het was dus heel efficiënt om een paar artiesten wereldwijd te verkopen. Tegenwoordig, in tijden van streaming muziek, wordt het geld vooral verdiend met optredens en zijn populaire, lokale artiesten dus ideaal. Die zijn namelijk meestal dichtbij.
En dat betekent, Elsje - zei ik pas tegen mijn dochter - dat jij helemaal geen smaak hebt. Wat jij denkt dat jouw smaak is, is slechts het resultaat van iemand anders zijn verdienmodel. Mijn dochter, veertien, was niet onder de indruk. Ze deed haar koptelefoon op en zei: ‘Please, Pap, I am Bizzey!’
Huts!
Naast vaste columnist van Bron is Rens van der Vorst ook technofilosoof, hoofd IT Innovatie bij Fontys en auteur van 'Appen is het Nieuwe Roken' .