Hoe water en xtc eerstejaars studente Isa fataal werden
Eén pilletje xtc en alleen maar water drinken op een festival. Het werd de 18-jarige studente Isa vorige maand fataal. Fontys Pedagogiek verzorgde daarom een bijeenkomst om de bewustwording rondom drugsgebruik onder studenten te vergroten en stil te staan bij het overlijden van Isa.
Isa's eerste xtc-pilletje tijdens een festival in Boxtel werd ook meteen haar laatste. De 18-jarige studente raakte na een te grote waterinname in coma en overleed later die dag aan watervergiftiging. Volgens de ouders van Isa is het van groot belang dat haar studiegenoten meegenomen worden in de gevaren van drugs. Dat gebeurde onder meer tijdens een informele bijeenkomst maandag op de lesplaats in Den Bosch.
In het ‘In memoriam’ op de site van Fontys werd twee weken geleden al duidelijk aangegeven waardoor Isa het leven verloor. ,,Daarom is de bijeenkomst van vandaag ook zo belangrijk voor ons en voor haar ouders”, legt medewerkster Yvonne Udo uit. “Isa was een meisje zoals alle meiden in deze zaal. En wat met haar gebeurd is, kan iedereen hier overkomen. Daarom moeten we bewustwording creëren. En als we daar uiteindelijk maar één student mee helpen, is deze bijeenkomst het al meer dan waard geweest.”
Experts en studenten
Om invulling te geven aan de dag waren verschillende experts uitgenodigd. Mathijs de Croon vertelde over zijn werk als preventiedeskundige bij Novadic Kentron en een studente besteeg het podium om te vertellen over haar eigen ervaringen met drugs.
“Door foute vrienden kwam ik regelmatig in aanraking met verdovende middelen, terwijl ik juist een meisje was dat niet veel op had met alcohol en drugs. Maar met de juiste hulpverlening wist ik er uiteindelijk wel van af te komen. Ik wil vandaag mijn verhaal met jullie delen, zodat jullie weten wat drugs met je kan doen. En omdat ik er ook voor andere studenten wil zijn om hen te helpen. ”
Naast de bewustwording rondom drugs stonden ook rouw en verlies centraal. Volgens Udo een logische aanvulling. “We ervaren dit als mensen, maar ook als toekomstig pedagogen. Je maakt als pedagoog kwetsbare momenten mee die je persoonlijk kunnen raken. Deze zijn misschien lastig te bespreken, maar je mag wel leren hoe je dit bespreekbaar kan maken. Daar is vandaag alle ruimte voor.”
Betekenis aan verlies
Voor verliesdeskundige Heidi van den Hout is het daarbij belangrijk dat de studenten ook levenslessen leren en een bijeenkomst bijwonen waarin onmacht wordt omgezet in kracht. Dat gebeurde door middel van allerlei gesprekken die studenten samen voerden. Over Isa, over verlies, over drugs en andere dingen die de revue passeerden.
“De aanleiding is ontzettend heftig, maar doordat we vandaag samenzitten, geven we ook betekenis aan het verlies van Isa. Niet voor de school, maar voor het leven leren wij”, aldus Van den Hout.
Hoewel de gesprekken al snel op gang kwamen, bleken heel wat studenten ook wat verbaasd te zijn over het feit dat een ‘echte voorlichting’ over drugs uitbleef. Dat was echter met een reden, verklaarde De Croon van Novadic Kentron. “Als we het vandaag gaan hebben over verkeerd gebruik van xtc impliceren we dat er ook een goed gebruik is. Maar dat is er niet. Er is simpelweg geen veilige grens over te schetsen, drugsgebruik is áltijd met een risico.”
Voorkomen door kennis
Toch hadden veel studenten vragen aan de preventiemedewerker. Wat kun je doen om mensen met drugsproblemen te helpen? Hoe kun je drugsgebruik bij vrienden voorkomen? Wat zijn de symptomen van bijvoorbeeld een vergiftiging en wat zijn de stappen die je dan moet volgen?
Die vragen moesten beantwoord worden, aldus sommige studenten. “We zijn nu een medestudent aan de gevolgen van drugs verloren. En als we dat met meer kennis kunnen voorkomen, moeten we hier alles over weten.”
Tijdens de bijeenkomst ging nog een herinneringsboekje rond, waarin veelvuldig geschreven werd door alle aanwezige studenten en medewerkers. Dat boekje wordt over een aantal weken overhandigd aan Isa’s ouders, samen met wat foto’s van de bijeenkomst.
Als afsluiter zoeken de groepsgenoten van Isa elkaar nog even op om de dag te bespreken, terwijl een andere groep studenten besluit om op het terras het leven te vieren en te proosten op hun medestudente. “Laten we de naam Isa daar vooral bij blijven noemen. Want zodra we dat niet meer doen, zijn we haar echt kwijt.” [Noëlle van den Berg]