Het nieuwe spieken

Mijn twaalfjarige dochter spiekt. Ik vond dat vervelend. Toen las ik het artikel over de Ear Coach. Een bluetooth-oortje waarmee (beginnende) leraren bijgestuurd worden tijdens hun eerste lesuren. Feedback on the spot. Stel je voor, je staat als stagiair-docent voor de klas en plotseling hoor je in je oor ‘dat doe je niet goed, je moet die leerling uit laten praten’, of ‘geef dat meisje nu een compliment want ze haakt helemaal af omdat je zo saai praat’.

Wie hiervan de potentie en mogelijkheden voor de aspirant-docent niet ziet is gek. Nu de leerlingen nog. Want waarom zou je die ook niet kunnen bijsturen met een Ear Coach. Zit je in de klas te suffen, krijg je ineens te horen: ‘Zeg, eikel, je toekomst staat op het spel. Ga ’s rechtop zitten en neem een voorbeeld aan je buurman Jitse. Je wilt toch zeker niet dat hij jouw baas wordt later?’ Het mag best een beetje provocatief, toch?

Als ik vroeger spiekbriefjes maakte had ik die daarna niet nodig omdat ik wist wát er op die briefjes stond. Nou, daar kun je die Ear Coach ook voor gebruiken met díe innovatie dat bij tentamens door de Ear Coach allerlei hints en tips worden gegeven om tot – juiste - antwoorden te komen. Examens worden daardoor leuk en spannend! En ik voorspel voor iedereen leermomenten. Natuurlijk kan het soms fout gaan maar bij onduidelijkheden en miscommunicatie tussen examinator en student wordt gewoon de VAR geraadpleegd.

Luc de Graaf speelt in het theater, schrijft verhalen en maakt korte filmpjes.