Fysiotherapeut-plus dankzij Sporthogeschool

Na afronding van zijn studie Sportkunde bij Fontys Sporthogeschool is Noud Peeters even zoekende. Uiteindelijk besluit hij om ook Fysiotherapie te gaan doen: “Als behandelaar zie ik nu het grotere plaatje.”

Wat doe je op een werkdag?
“Rond 8.30 uur ben ik op de praktijk en neem ik mijn afspraken door. Gedurende de werkdag ga ik van patiënt naar patiënt. Spinesport biedt deels reguliere, eerstelijns fysiotherapie, waarbij ik onder meer sportblessures behandel. Daarnaast zijn we gespecialiseerd in rugklachten.

Bij nieuwe patiënten begin ik met een diagnose, waarin je bovendien de oorzaken van een klacht probeert te achterhalen. Denk aan overgewicht, inactiviteit of stress. Na deze vaak leuke zoektocht start de behandeling, gericht op bijvoorbeeld pijndemping of versteviging van de zwakke plek.

Hiervoor maak ik samen met de patiënt een oefenprogramma. Naast onderzoek en behandeling draait mijn werk om communicatie. Mensen bewustmaken van de werking van hun rug en het ontstaan van een klacht, is vaak al het begin van de oplossing.”

Hoe ging de overgang van studie naar werk?
“Ik had het geluk dat ik er langzaam, met babystapjes, ingerold ben. Na mijn afstuderen deed ik eerst een zomerwaarneming in een praktijk, waar ik dus één van de fysiotherapeuten verving in de grote vakantie.

Daarna kwam ik via via bij mijn huidige werkgever, eerst weer als invaller tijdens een zwangerschapsverlof. Die rustige opbouw hielp me om te wennen aan de gang van zaken in een praktijk.

Ik ben inmiddels 14 maanden fulltime bezig, en sta regelmatig ook in mijn eentje op een van onze werklocaties. Dat laatste vormde eigenlijk nog de grootste overgang. Tijdens stages en genoemde waarnemingen kon je altijd even feedback vragen aan een collega. Maar ook het doppen van eigen boontjes gaat me prima af hoor.”

Wat heb je in je opleiding gemist?
“Lastig. Ik geloof dat Fysiotherapie een prima opleiding is, waarin weinig onderbelicht blijft. Wel merk ik dat lang niet alles in het curriculum relevant is voor mijn werkpraktijk. Van de (ongeveer) honderd verplichte manuele verrichtingen die je aangeleerd krijgt, maak ik bijvoorbeeld maar beperkt gebruik.

Door die grote reikwijdte mis je misschien een beetje diepgang op handelingen die wel structureel terugkomen. Maar dit kun je niet zien als manco in de opleiding. Het is simpel te verklaren omdat ik zelf vooral met één doelgroep (patiënten met rugklachten) werk.”

Wat maakt dit werk voor jou zo interessant?
“Al die verschillende verhalen en achtergronden van patiënten… Mooi. Ook heb je dagelijks persoonlijk contact met mensen voor wie je echt wat kunt betekenen. Ik voel me betrokken bij mijn werk, en moet mezelf daarin soms afremmen. Dan spreek ik met mezelf af dat ik de praktijk in het weekend loslaat en bijvoorbeeld niet even mijn mail ga checken.

Met de Sporthogeschool erbij vormt mijn opleiding een goed, veelzijdig traject. Bij Sportkunde vond ik het destijds interessant dat het curriculum zo breed van opzet was. Aan de andere kant gaf dat generalistische karakter me het gevoel dat ik niet in één duidelijke beroepsrichting werd geduwd.

Fysiotherapie was concreter. De combinatie van beide studies is een meerwaarde omdat ik nu zaken als voeding en trainingsleer aan mijn fysiotherapiebehandeling kan toevoegen. Ik zie het grotere plaatje.”

Tevreden?
“Ja. Ik heb vastigheid en mijn vriendin en ik hebben net een huis gekocht. Qua loopbaan wil ik misschien op termijn meer doen met bewegingskunde. Denk aan het geven van (groeps)trainingen. Maar het kan evengoed zijn dat ik me als fysiotherapeut wil door ontwikkelen.

Ach, ik ben ook wel een pragmatisch mens. Dan denk ik: ‘Vind ik mijn werk leuk?’ of ‘Hou ik genoeg vrije tijd over?’. Als ik die vragen volmondig met ‘Ja’ kan beantwoorden is het gewoon prima.” [Frank van den Nieuwenhuijzen]