Enrico, oud-voorzitter cmr Fontys, wil Tweede Kamer in

In de centrale medezeggenschapsraad van Fontys leert Enrico Bosters naar eigen zeggen vooral luisteren, en daarmee belangen tegen elkaar afwegen. Bij de verkiezingen van komende week is de voormalig voorzitter en alumnus bij de lerarenopleiding Economie hekkensluiter op de D66-lijst.

Gezien die positie staat Bosters (22) voor een mission impossible: “Ik heb ruim 16.000 voorkeursstemmen nodig om in de Kamer te komen.” Dat gaat hem waarschijnlijk niet lukken, maar de gedrevenheid is er niet minder om.

Hoe kom je terecht op zo’n kandidatenlijst?
“Gewoon door te solliciteren. Net als bij een potentiële werkgever worden je kwaliteiten en profiel onder de loep genomen. In mijn geval is het een pre dat ik afgestudeerd docent ben en daarnaast ook breder actief op onderwijsgebied, zoals bij Studenten voor Morgen, dat het hoger onderwijs duurzamer wil maken.”

“Het is niet zo dat je vooraf allerlei assessments of mediatrainingen doet. Bij de Jonge Democraten [D66-jongerenafdeling, red.] leerde ik eerder wel ‘canvassen’. Dan ga je in een mooie D66-jas de straat op om met mensen in gesprek te gaan.”

En tref je dus veel teleurgestelde kiezers?
“Eerlijk gezegd valt het me nog mee… Een gesprek met een politicus is voor veel mensen niet het eerste waar ze op hopen, maar toch krijg je volop positieve reacties. Meestal ontstaat er een goede gedachtenuitwisseling op inhoud. Het gaat me er niet om iemand te overtuigen. Een open gesprek over actuele thema’s is ook wat waard.”

Wat is het belangrijkste dat je meeneemt uit je cmr-tijd?
“Goed luisteren. Binnen de Fontys-context kreeg je al tamelijk abstracte en technische verhalen te horen. Dat is bij de overheid nog meer… Ik vond het dan belangrijk mijn oor te luisteren te leggen bij verschillende partijen: docenten, studenten, enzovoorts. Zo probeer je uit te zoeken waar het gedeelde belang ligt. Maar het begint met luisteren.”

In 2021 boekte D66 een mooie overwinning. Als je kijkt naar jullie speerpunten van toen – onderwijs en een nieuwe bestuurscultuur – is het potentieel dan waargemaakt? Op onderwijs vond ik jullie vrij onzichtbaar.
“Dat je minder zichtbaar bent, betekent nog niet dat je er niet mee bezig bent. De afgelopen twee regeringsperioden hebben we toch veel onderwijsinvesteringen eruit weten te slepen. Bedoeld om bijvoorbeeld de basisbeurs terug te halen of de salarissen voor basisschoolleraren te verhogen. Ik denk dat wij nog steeds dé onderwijspartij zijn.”

D66 stemde destijds voor het leenstelsel. Hoe kijk je daarop terug?
“Net als bijvoorbeeld PvdA, GroenLinks en VVD… Toen leek dat de beste keuze, maar achteraf pakte het niet goed uit. Wel vloeiden de opbrengsten terug in het onderwijs. Zo kon er veel geïnvesteerd worden, bijvoorbeeld in de kwaliteitsafspraken - ook bij Fontys. Achteraf gezien hebben veel leenstelstudenten daarvan te weinig gemerkt. Daarom wil D66 de rente op hun studieschuld echt vastzetten op 0 procent.”

Het vertrouwen in de overheid is door onder meer de Toeslagenaffaire laag. Hoe krijgt de politiek weer meer status?
“Op de basisschool liet de leerkracht ons een papiertje verfrommelen en vervolgens weer gladstrijken. Maar het blaadje werd nooit meer zo gaaf als het was. Zo werkt het ook met vertrouwen. Van de kant van de overheid moet je in elk geval open en transparant zijn en accepteren dat er weleens iets misgaat. Burgers kunnen ook te goeder trouw formulieren verkeerd invullen. Geef dat vertrouwen aan de burger- dat getuigt ook van meer realisme. Vertrouwen en toegankelijkheid zijn twee belangrijke uitgangspunten voor het bestuur in Nederland, in alle lagen.”

“Het is nu voor het eerst dat er geen zittende premier meedoet aan de verkiezingen. Ook dat is al een teken van vernieuwing. Het is tijd voor een nieuwe generatie politici, waaronder onze partijleider Rob Jetten.”

Ik proef idealisme en enthousiasme bij jou. Maar politiek is ook een zaak van concessies en ‘water bij de wijn’. Is het niet lastig om je idealen te verwezenlijken?
“Voor een deel heb je gelijk. Concessies doen is een consequentie van de samenwerking met andere partijen. Maar daarin zie ik ook een kracht. Als je kijkt naar een termijn van 2 à 3 jaar, dan vinden veel partijen elkaar op de grote lijnen. Over de details praat je vervolgens verder.”

“Idealisme hoort bij een keuze voor de politiek. Je ziet een stip aan de horizon waar je Nederland graag naartoe ziet gaan. Maar politiek is ook realisme. Als je eenmaal samen tot oplossingen kunt komen voor maatschappelijke problemen, dan is het sluiten van compromissen helemaal niet erg.” [Frank van den Nieuwenhuijzen]