EHBO’ers hebben geen werk aan studenten: “Vooral pleisters plakken”
De vermoeidheid speelt op tijdens deze vierde dag van de introductieweek. Ook misselijkheid en hoofdpijn door een kater komen veelvuldig voor. En wat te denken van de blaren door het vele lopen. De EHBO’ers op het Purple Festival weten er wel raad mee.
Je kent ze vast wel: de geel-blauwe pakken van EHBO’ers op festivals. Herkenbaar en daardoor zijn de hulpverleners makkelijk te vinden voor als je een blaar hebt, je enkel verstuikt of misselijk wordt door de warmte of een kater. Maar soms zou je misschien willen dat ze niet zo herkenbaar zijn, zodat je je minder bekeken voelt.
Ze letten namelijk ook op het drank- en drugsgebruik en geven soms ongevraagd advies. Het kan een drempel opwerpen om hulp te vragen. Dat begrijpen de hulpverleners van Medical Division, het bedrijf dat is ingehuurd door de organisatie om eerste hulp te verlenen tijdens het Purple Festival. Niet dat ze (overmatig) alcohol- en drugsgebruik aanmoedigen, maar ze willen voorkomen dat jongeren hen mijden.
Jong team
Het team van Agit Uzpak, verpleegkundige en eigenaar van Medical Division, bestaat deze dag uit negen hulpverleners, onder wie twee verpleegkundigen, twee PHTLS’ers (pre hospital trauma life support), twee spoedzorgmedewerkers, drie basis-EHBO’ers en een communicatiecoördinator, Faijaaz Kariman, die de leiding heeft over de EHBO-post. Deze bevindt zich meteen rechts van de ingang en is voor iedereen zichtbaar.
De hulpverleners hebben veel ervaring op grote dance- en muziekfestivals. Ze zijn allemaal betrekkelijk jong en mengen zich daardoor makkelijk onder de studenten. Wanneer ze even geen dienst hebben, dansen ze soms ook mee. Dát verlaagt de drempel om ons op te zoeken, weet Uzpak. Wat ook meehelpt: “We hebben allemaal wel wat ervaring met drank en drugs, waardoor we goed kunnen inschatten wat er aan de hand is. Jongeren zijn heel open naar ons.” [Tekst gaat verder onder de foto]
Als het festival vroeg in de middag de poorten opent, staan Uzpak en zijn collega Renzo Schraven in hun rood-zwarte kleding -toch herkenbaar, maar niet te opvallend- bij de ingang van het festivalterrein. Sommige studenten herkennen hen, omdat Medical Division al de hele week op de campings in Tilburg en Eindhoven aanwezig is.
Soms maken ze een praatje, zoals met Vinny (23), eerstejaarsstudent aan de lerarenopleiding in Sittard. Vinny vindt het wel leuk dat hij door de twee hulpverleners wordt aangesproken. “Gezellig dat ze gewoon lekker met ons meedoen”, vindt hij.
Op hun ronde over het festivalterrein letten EHBO’ers Marc Corts en Corstiaan Klos op studenten die zich even uit de drukte hebben teruggetrokken. “Dat betekent soms dat er iets aan de hand is”, legt Klos uit. “Dan gaan we polshoogte nemen en vragen we of alles goed gaat.” [Tekst gaat verder onder de foto]
Regelmatig wordt het tweetal aangesproken. Veel studenten hebben last van muggenbeten, die krijgen in de EHBO-post een crème tegen de jeuk. Blaren komen ook veel voor, door het vele lopen al de hele week. Zoals bij derdejaars FLOT-student Kelly. Ze wordt door EHBO’er Klos voor de tweede keer deze middag behandeld aan de tenen van beide voeten.
Achter haar zit intro-ouder Mikel (20), die last heeft van zijn enkel. Een zak ijs moet de zwelling doen afnemen. Hij doet er vrij luchtig over. Waarschijnlijk omdat hij als fysiotherapiestudent precies weet wat er scheelt. Voordat ze weer op pad gaan, helpt Klos Tara, een eerstejaarsstudente met een ontstoken en gekneusde knie, die is gaan opspelen door het vele fietsen en lopen tijdens de introweek. [Tekst gaat verder onder de foto]
Tot laat in de middag blijven studenten af en toe binnendruppelen met kleine complicaties. De piek is er pas na 20 uur, wanneer vermoeidheid en uitputting op de loer liggen en de gevolgen van teveel alcohol opspelen, wat soms kan leiden tot intoxicaties (vergiftiging). Ook hoofdpijn en misselijkheid nemen tegen die tijd toe, omdat er vaak te weinig water wordt gedronken.
Verpleegkundige Uzpak: “Als er alcohol of drugs in het spel zijn, vragen we altijd om eerlijk te zijn tegen ons, zodat we zo goed mogelijk kunnen helpen. We oordelen niet en sturen niemand naar huis. Wel nemen we bij minderjarigen contact op met hun ouders als ze daar toestemming voor geven. Ze kunnen hier zo lang blijven zitten als ze willen. Hun welzijn is voor ons het belangrijkste. [Marieke Verbiesen]