Een innige omhelzing met AI

AI heeft zijn weg gevonden naar alle facetten van ons leven, inclusief het onderwijs, en wordt door bijna alle studenten die ik ken in meerdere of mindere mate gebruikt. Maar tijdens een recente bijeenkomst met ongeveer 100 docenten, ontdekte ik dat slechts 22 docenten een account hadden bij ChatGPT. Het verbaasde me hoe weinig van hen echt actief bezig waren met deze technologie.

Ik ben er vast van overtuigd dat elke docent die zichzelf serieus neemt, ervaring moet hebben met deze instrumenten. Mijn standpunt is eenvoudig: leerkrachten moeten op zijn minst geëxperimenteerd hebben met dergelijke technologieën.

Maar sommige docenten kiezen een andere benadering. Ze willen weten hoe ze kunnen detecteren of een student een stuk met behulp van AI heeft geschreven. Ze vragen om detectietools en strategieën om aan te tonen dat het werk van een student niet volledig origineel is. Sommigen stellen voor om toetsmethoden te veranderen, zoals het verbieden van internetgebruik, of het onmogelijk maken om te knippen en plakken achter een laptop. Het maakt me somber; het is een strijd die we niet zullen winnen, en die we ook niet moeten aangaan.

In plaats daarvan moeten we, als we het gevoel hebben dat een student volledig op AI vertrouwt, het gesprek aangaan. Het is een complex probleem, want hoe begin je dat gesprek? Wanneer vind je de tijd als docent? En hoe stel je de juiste vragen?

Daar komt nog een andere vraag bovenop: waarom vertrouwen studenten zo veel op AI? Is het luiheid? Gemakzucht? Of gewoon omdat de technologie er is? Het antwoord is waarschijnlijk ingewikkelder. Vóór AI wilden studenten - en hier generaliseer ik - op de snelste en minst energie-intensieve manier hun diploma behalen. Betekent dit dat ze niets willen leren? Nee, dat is niet het geval. Als ik kijk naar derde- en vierdejaars studenten na hun stages, zie ik professionals in wording. Ze willen wel degelijk leren, maar we moeten ze aanmoedigen dit op de juiste manier te doen.

In mijn visie moeten docenten de tijd krijgen om het gesprek met de student aan te gaan. Mondelinge examens worden steeds populairder. Hoewel ze als traditioneel worden beschouwd - sommigen noemen het zelfs de 'Griekse methode' - zijn ze bij ons bij Fontys ICT al jaren de norm. Ik geloof sterk dat we niet kunnen doorgaan op een pad zonder flexibiliteit, zeker niet met de huidige technologische ontwikkelingen. We moeten adaptieve methoden omarmen, waarin de flexibiliteit van docenten en studenten wordt aangemoedigd.

Daarom pleit ik wederom voor een grotere nadruk op mediawijsheid en digitale geletterdheid. Deze vaardigheden zouden een belangrijk onderdeel moeten zijn van alle opleidingen en vakken, van kleuteronderwijs tot volwassenenonderwijs. Ik hoop dat beleidsmakers, onderwijsinstellingen en iedereen die betrokken is bij het onderwijs, dit belang onderkennen. Het bewust inzetten en gebruiken van AI, met kennis van de valkuilen en uitdagingen, is de enige juiste manier.

Terwijl we de zomer ingaan, wens ik iedereen een innige omhelzing met AI.

Erdinç Saçan geeft les aan Fontys Hogeschool ICT en is enthousiast over heel veel dingen, waaronder hackathons en uitlegvideo's op YouTube. En AI. Lees hier zijn eerdere columns voor Bron.