COLUMN, Rens van der Vorst,
19
november
2021
|
09:22
Europe/Amsterdam

Echte liefde

Ik was op de 23ste SURF-onderwijsdagen. Er was een dagvoorzitter, die ook TV-presentator was en boekenschrijver én een dag in de week docent op het MBO. Dat laatste was het mooiste wat er is. Waarom hij dan niet vijf dagen in de week docent was, vertelde hij er niet bij.

Een man op het podium hield een verhaal over hoe systemen veranderen. Er werd een grap gemaakt over fossiele brandstoffen en fossiele onderwijsbestuurders. Daarna werd een transitieagenda gepresenteerd, geschreven door ‘dwarsdenkers’ en ‘friskijkers’, met daarin ter illustratie waterverftekeningen. Het woord transitieagenda-aquarellen verrijkte geheel onverwacht mijn vocabulaire.

In de zaal knikten veelal oude, witte mannen (type: ik) instemmend. Blijkbaar vonden zij ook dat alles moest veranderen. Transitie-tijd! Dat ze daarmee impliciet toegaven dat ze er de afgelopen 23 jaar zelf een pleuriszooitje van hadden gemaakt, leek ze te ontgaan.

De stemming was immers prima. Een feestje. Fijn om iedereen weer te zien. Lekker praten over hoe alles anders moet voor de studenten (die uiteraard schitterden door afwezigheid). Niemand leek zich écht druk te maken om de voorspelde systeemverandering. Om de transitie. Misschien omdat na 23 jaar niemand er nog écht in gelooft. Of, positiever, misschien omdat iedereen écht van het onderwijs houdt.

Stel je voor dat de onderwijsdagen mijn relatie zouden zijn, dacht ik. Dan zitten we al 23 jaar in relatietherapie omdat dingen écht fundamenteel anders moeten. En knikken we instemmend als de therapeut een scheiding voorstelt. En daarna blijven we gewoon bij elkaar. 

Is dat triest? Of échte liefde? 

Rens van der Vorst is technofilosoof, hoofd IT Innovatie bij Fontys en auteur van 'Waarom je altijd wilt winnen van je navigatieysteem'. Lees hier de eerdere columns die hij voor Bron schreef.

Reacties 1 - 2 (2)
Bedankt voor uw bericht.
Harry
22
November
2021
@Freddy
Helemaal mee eens!
Ik heb het idee dat er in veel sectoren in NL vaak veranderd wordt om het veranderen en niet omdat er structureels iets fout zit in het betreffende systeem. Iets bijschaven wat (vrij) goed werkt, is dan genoeg. Daar heb je niet veel verandermanagers, consultant, coaches, enz, voor nodig. Alleen gezond verstand!

Ik vermoed overigens verder dat we de komende jaren vaak denken dat het vroeger nog niet zo slecht was. De vele bezuinigingen, reorganisaties, veranderingen door het neo-liberale denken hebben hun tol geëist in de Nederlandse samenleving. Denk aan het leger, de politie, de belastingdienst, de zorg, het sociaal werk, enzovoort. Organisaties die hierdoor op hun tandvlees lopen en simpelweg kapot zijn veranderd........

Dus laat de mensen op de "werkvloer" het oplossen en school de (verander)managers, consultants, coaches om tot bijvoorbeeld politieagent, zorgmedewerker, sociaal werker. Gevolg: de mensen op de werkvloer kunnen hun werk doen, zijn minder gefrustreerd, en het personeelstekort in deze sectoren wordt in één keer opgelost. Dat noemen ze om maar in verandertermen te blijven hangen: een echte win-win-situatie!


Freddy Hurkmans
19
November
2021
Er zijn in NL teveel beroepen van type: "veranderaar". Al die mensen willen nieuwe manieren van doen bedenken, dat is immers hun baan. Maar een verandering moet natuurlijk wel compleet anders zijn dan voorheen, anders krijg je het niet verkocht.

Het probleem is: hetgeen we al deden is niet compleet waardeloos (hetgeen de instelling van alles op de schop zou verantwoorden), dus moet een manier van onderwijs die grotendeels goed is niet compleet veranderen maar subtiel aangepast worden. Maar daarin zijn de verandermanagers en onderwijskundigen vaak niet geinteresseerd. Die willen hun stempel drukken.

Mijn ervaring met systemen die grotendeels goed werken en vervolgens volledig op de schop gaan is dat die systemen daarna niet meer werken. Er zitten namelijk heel veel denkfouten of implementatiefouten in. In het oude systeem waren die na vele jaren allemaal al opgelost.