Drollenvangers

Een paar jaar geleden lanceerden we de Technology Impact Cycle Tool. Inmiddels zijn bijna 1950 technologieën ermee beoordeeld. Dat is indrukwekkend, want gemakkelijk is het niet.

Zo vraagt de tool bijvoorbeeld om toekomstscenario’s. Kun je een dystopisch en een utopisch scenario schetsen? Wat kun je daarvan leren om de technologie beter te maken? Dat is lastig. Voorspellen is moeilijk, zeker als het om de toekomst gaat.

Bijvoorbeeld, de DNA-test. U had vast kunnen voorspellen dat die gebruikt zou worden om ziektes te bestrijden en om strafzaken op te lossen. Dat was een kleine stap geweest naar het voorspellen van een hbo-opleiding tot DNA-onderzoeker, een grotere stap naar de tv-serie CSI en een nog grotere stap naar spin-offs zoals CSI Miami.

Maar, dat overheden aan de slag zouden gaan om middels DNA vast te stellen van welke hond een achtergelaten drol was, had u dat ook kunnen voorspellen? Of dat sommige eigenaars zelf op straat zouden poepen om het systeem te verwarren? Onwaarschijnlijk.

Toch had u het kunnen weten. Als we met technologie iets kunnen controleren, kunnen we ons maar slecht inhouden. Een wereld waarin technologie snel verandert, is een wereld waarin je alle hoop op mensen die veranderen kunt laten varen.

Blijft de vraag: is een wereld waarin BOA’s met een wattenstaafje in een hondendrol draaien een utopie of een dystopie? Of is er geen verschil meer? En begrijpt u nu waarom het lastig is de Technology Impact Cycle Tool in te vullen?

Probeer het vooral een keer op www.tict.io.  

Rens van der Vorst is technofilosoof, werkt bij Fontys hogescholen ICT en Engineering en is auteur van diverse boeken, waaronder Digitale Gremlins. Lees hier de eerdere columns die hij voor Bron schreef.