Dit is niet terug naar normaal

Helemaal mee eens. Het thuiswerken beoordeelt iedereen vanuit de eigen positie. Zonder te kijken of het voor een ander een meerwaarde heeft om “samen” te werken. Hoe vaak stel je elkaar een vraag als je samen bent. Hoe vaak stel je die vragen als je thuiswerker? Die vragen kunnen stellen is ook een vorm van efficiëntie. De gangbare zaken gaan wel normaal door, maar vernieuwing, verbetering stagneert. Je kunt de ontwikkeling van ideeën niet plannen op een vooraf afgesproken tijdstip.

Erg herkenbaar. Verbinding maken is een van de belangrijkste voorwaarden om iemand iets kunnen leren, leerde ik op BKO. Dit staat onder druk door de verleiding dat apparaten dit kunnen vervangen.

Ik herken je bevindingen, vind persoonlijk contact ook erg belangrijk en merk gelukkig ook dat ik sneller kan werken wanneer iemand aan mijn bureau vragen komt stellen.

Doet me denken aan de uitspraak van Klaus Schwab in zijn boek Covid 19 The Great Reset "; " Nothing will ever return to the broken sense of normalcy that prevailed prior to the crises " page 12. Daarbij wil ik aantekenen dat het niet Corona doch meer de maatregelen welke wereldwijd geregisseerd (WHO) werden ingezet en nog (verder zullen) worden ingezet bijgedragen hebben tot het nieuwe normaal. Het normaal dat bestaat omdat voor welke reden dan ook het klaarblijkelijk voordelen (o.a. comfort/gemak) met zich meebrengt. Enkele worden genoemd in bovenstaand artikel, doch tegen welke prijs ? Wordt het niet tijd om hetgeen we verliezen, belangrijk vinden weer te stimuleren / te versterken. Het is aan eenieder om dit te doen. Zelf doch ook onze collega's, onze studenten, onze persoonlijke omgeving hiervan meer bewust te maken. Dit met respect voor hetgeen dat mensen anders zijn en bewust anders kunnen beslissen. Tja en dan is het aan ons om te beslissen hoe we hier mee omgaan. Conclusie " normaal " is dynamisch, individueel en dus veranderlijk. We kunnen alleen het maatschappelijke normaal beïnvloeden door ons individuele gewenste normaal uit te dragen en op deze wijze bij te dragen aan het nieuwe normaal van morgen.

Heel herkenbaar Evelyne, wij hebben dit ook al vaak geconcludeerd. Ook het individualistische perspectief groeit door deze loop van omstandigheden. Begrijpelijk, heel jammer en lastig om te keren. Want de werkdruk blijft en wat doe je dan als je thuis nu eenmaal meer werk verzet? Er staat gelukkig ook tegenover dat ik bruisend van de energie thuiskom als ik collega's heb gesproken op locatie. En hopelijk delen we dát gevoel ook, zodat we elkaar straks weer wat vaker (willen) ontmoeten.

Wie wind zaait zal storm oogsten. Hier in het epicentrum van het strikt naleven van het inmiddels bewezen! discutabele Coronabeleid, zeker als je dat afzet tegen de risico's die studenten/jonge mensen lopen. Er gaan alweer de nodige collega's in quarantaine omdat ze Corona hebben, waaronder zelfs leden van directies: zij die worden geacht het goede voorbeeld te geven. Ze zijn niet echt heel ziek, maar willen anderen 'beschermen'. We kunnen opnieuw zelftesten krijgen bij de centrale balies. Er worden alweer slagen om de arm gehouden bij het inplannen van fysieke vergaderingen/bijeenkomsten in het najaar. En inderdaad blijven we we bij Fontys weer meer, of velen nog steeds, vnl.thuis. Omdat dat ook kan en omdat er steeds stevig op in is gezet: de hybridisering, de online-cultus, het nieuwe (thuis)werken. Het nieuwe normaal, het transhumanisme...?! Want het is inderdaad niet terug naar normaal, dit is alweer voorsorteren op een situatie die/een beleid dat op heel veel vlakken desastreuze gevolgen heeft gehad. En dan heb ik het niet over Corona-slachtoffers maar over allerlei andere maatschappelijk, economisch, geestelijk en sociaal gedupeerden.
Verder geldt dat er genoeg sectoren zijn waar dit helemaal geen optie is/is geweest: thuiswerken/thuis blijven in het verlengde van Corona. Daar zijn ze tijdens de Coronacrisis gewoon doorgegaan, en doen dat nu nog steeds. En het is ook maar goed ook, dat die sectoren gewoon en voluit door zijn gegaan, want anders had het er voor de thuiswerkers ook veel minder prettig uit gezien. Want die kregen zonder meer hun natje en droogje, omdat anderen wel gewoon op het land gingen werken; naar de fabriek gingen of voor anderen gingen zorgen; huizen gingen bouwen, branden gingen blussen; in magazijnen orders gingen sorteren/verwerken; bij de mensen thuis spullen gingen afleveren etc. etc.
Wat helemaal prima was, omdat de meeste mensen tegelijkertijd ook sociale dieren zijn, bijgevolg niet/niet goed zonder menselijk contact of fysiek samenwerken/samenkomen met andere mensen kunnen. Het is ook die kwaliteit geweest, die er mede voor heeft gezorgd dat we als mensen nog steeds rondlopen hier op aarde. We kunnen niet echt zonder elkaar. We hebben elkaar nodig, ook in de fysieke ontmoeting. Anders verliezen velen van ons hun enthousiasme, levenslust, motivatie, energie etc. Laten we er dus inderdaad voor zorgen weer vreugde uit verbondenheid met collega's en studenten - ook/juist op de fysieke werkplek - te halen. Efficient werken is mooi, maar direct samen werken nog mooier. Want we zijn geen machines: we zijn mensen.