De smekende zoekmachine

Op zaterdag doe ik altijd een cryptogram. Pas stuitte ik op de volgende opgave: ‘Pil van Drion’. Ik wist niet was het was, dus opende ik Google.

Google reageerde paniekerig. De Pil van Drion bleek een hypothetische zelfmoordpil en alle Google-alarmbellen gingen af. Hulp is beschikbaar, stond boven in beeld. Praat vandaag nog met iemand, stond daaronder. En een telefoonnummer.

Geen zelfmoord plegen, Rens, smeekte de zoekmachine. Facebook en Twitter bieden vergelijkbare hulp. Ik klikte snel de browser dicht. Straks werd ik nog door Google geprofileerd als zelfmoordkandidaat.

Maar zoek eens naar: ‘Hoe pleeg ik de perfecte moord?’ of ‘Hoe word ik een goede fascist?’ of ‘Waar koop ik cocaïne?’ en ook ‘Kun je een flesje bier openen met je kont?’ Het vreemde is: dan krijg je dus wel meteen tips, handleidingen, webadressen en YouTube-instructievideo’s.

Technologiebedrijven proberen zelfmoord te voorkomen, maar aankomende, snuivende fascisten met moordneigingen en ongeopende bierflesjes in hun anus worden aangemoedigd. Hoe zit dat?

Zou het eigenbelang zijn? Immers, depressieve mensen staren meer naar hun schermen. Het is niet duidelijk of je depressief wordt van schermstaren of vice versa, maar er is onmiskenbaar een relatie. 

Depressiviteit is daarmee uitstekend voor het bedrijfsmodel van technologiebedrijven. Zelfmoord is dat niet. Dode mensen produceren geen data.

Of doe ik de technologiebedrijven tekort? Hebben ze in dit geval wel het beste met ons voor? Ben ik, zoals mijn studenten wel eens zeggen, te negatief? Ik twijfel. En, erger, hoe los ik nu mijn crypto op? 

Pil van Drion. Tien letters. 
Weet u het?

Rens van der Vorst is technofilosoof, werkt bij Fontys Hogescholen ICT en Engineering en is auteur van 'Waarom je altijd wilt winnen van je navigatieysteem'. Lees hier de eerdere columns die hij voor Bron schreef.