De Man van Maas
In mijn gebouw worden de koffiemachines onderhouden door de Man van Maas. Dat is fijn. We willen natuurlijk niet dat het fragiele leidingwerk waardoor ons bruine vocht drupt verstopt raakt. Het probleem is alleen dat de Man van Maas elke morgen alle koffiemachines tegelijk onderhoudt. Op alle verdiepingen staan ze te spoelen en te reinigen en daarmee wordt alle toevoer van koffie afgesneden.
Regelmatig denk ik, kan dat niet anders? Kan de Man van Maas de koffiemachines niet één voor één onderhouden, zodat wij, met de verantwoordelijke taak om de toekomst van de natie op te leiden, niet zonder koffie vallen?
Is dat echt te veel moeite, Man van Maas?
Maar ik besef ook dat ik niet genoeg van de Man van Maas weet. Onderhoudt hij de koffiemachines allemaal tegelijk, zodat hij lekker vroeg naar huis kan, om in zijn schemerige garage meedogenloos aan de klemkracht van de kaken van zijn vuige vechthonden te werken?
Of, beult de Man van Maas zich het zweet op zijn kale hoofd, omdat hij te weinig tijd krijgt van de overbetaalde Managers van Maas en is hij alleen zo op tijd thuis om te mantelzorgen voor zijn zieke, eenzame moeder?
Nu zou ik dat aan de Man van Maas kunnen vragen, maar ik vrees het antwoord. Stel dat hij echt weinig tijd en een zieke moeder heeft, zou ik dan hopen dat het snel afgelopen is met dat aanstellerige, oude mens, zodat ik weer elke morgen ononderbroken koffie kan drinken?
Ik ben bang van wel.
Rens van der Vorst is technofilosoof, werkt bij Fontys hogescholen ICT en Engineering en is auteur van diverse boeken, waaronder het dit jaar verschenen Digitale Gremlins. Lees hier de eerdere columns die hij voor Bron schreef.