De lol van het lezen

In mijn ouderlijk huis waren er altijd stapels kranten. Met minstens het regionale dagblad en ook het NRC. Die werden dagelijks doorgeplozen en vervolgens op stapels bewaard. Eenmaal uit huis, kreeg ik uitgeknipte artikelen per post. Ik verdenk mijn moeder er nog steeds van dat ze de kranten pas wegdeed toen de oudpapierprijs omhoog ging.

Ook de studeerkamer puilde uit. Met een collectie boeken waar boekhandel Donner jaloers op zou zijn. Van de vakliteratuur van mijn vader, tot tuinboeken en collectoritems van kunsttentoonstellingen. En dan heb ik het nog niet over alle kinderboeken. De bananendozen waren niet aan te slepen toen we het ouderlijk huis opruimden.

Op vakantie mocht je bij de bibliotheek wel 12 boeken lenen. Dan ging er 25 kilo Thea Beckman en Roald Dahl de vouwwagen mee in. En nog altijd te weinig. Toch heb ik ook een tijd minder boeken gelezen. Na mijn middelbare schooltijd en de verplichte lijst was ik er wel even klaar mee. Het hielp ook niet dat ik voor één van die boeken de film keek in plaats van het boek te lezen. En dat het plot anders was dan in het boek, en dat ik hierop betrapt werd…

Inmiddels wordt er iedere vakantie weer minstens een halve krat aan boeken gevuld. De e-reader is hier niet aangeslagen, zeg maar.

Lezen is mij dus wel met de paplepel ingegoten. Makkie om het aan je kinderen over te geven zou je zeggen. Maar niks is minder waar. Op de basisschool ging het nog wel met bibliotheekboekjes, voorlezen en de Donald Duck. Maar nu ze puber zijn? Lezen doen ze alleen de ondertiteling van youTube shorts en de snap-appjes. Taal is beeldend geworden. 

Ik snap de lastigheid en de reuring in de media over het belang van lezen daarom zeker. Want lezen is belangrijk. Is het juist niet dat door lezen de zinnen en woorden beelden oproepen? Je eigen beelden? Fantasie, dwalen door een boekwinkel, bladeren, op zoek naar woordspelingen, woordgrapjes. En ondertussen bouwen aan je woordenschat en gevoel krijgen voor spelling en grammatica. Daarin zit de lol. Die je – en dat maakt het ingewikkeld – pas ziet als je het ziet.

Ik blijf het lezen dus promoten. Een tijdje heb ik het geprobeerd met luisterboeken. Tegenwoordig krijgen ze kookboeken en boeken over reptielen cadeau. Aansluiten bij de interesse blijkt bij mij thuis de beste truc om ze ‘lezen voor het leven’ bij te brengen. En ondertussen bewaar ik gewoon mijn boeken. Hebben ze later wat te lezen. En op te ruimen.

Janneke Gielisse werkt bij Fontys als marketingmanager en consultant. Zij leest alles wat los en vast zit en schrijft graag. Ze heeft een groot hart voor onderwijs, een leven lang ontwikkelen en doen. En heeft er ook een mening over. Klik hier voor haar eerdere columns.