Eindhoven,
23
september
2021
|
11:01
Europe/Amsterdam

Coronapas in het hoger onderwijs? Acht vragen en antwoorden

Het is nog niet van tafel: een coronapas als toegangsbewijs in het hoger onderwijs. Binnenkort gaat demissionair minister Van Engelshoven erover in gesprek met de instellingen, studentenorganisaties en vakbonden.

1 Wat is het?
De coronapas is een toegangsbewijs. Met de pas - meestal een QR-code op je telefoon - kun je aantonen dat je waarschijnlijk niet besmet bent met Covid-19. Je krijgt de pas alleen als je volledig gevaccineerd bent tegen het virus, recent negatief bent getest of een bewijs van immuniteit hebt als je al genezen bent.
 

2 Gaan we zo’n toegangsbewijs ook in het hoger onderwijs zien?
Ondenkbaar is het zeker niet. Dit voorjaar gingen er al stemmen op om het in te voeren. En nadat de nieuwe versoepelingen bekend werden, sloot bestuursvoorzitter Jouke de Vries van de Rijksuniversiteit Groningen niet uit dat de pas daar wordt ingevoerd. “Ik kan het me voorstellen”, zei De Vries tegen de universiteitsraad.

Ook het overleg dat binnenkort plaatsvindt over toegangsbewijzen in het mbo en hoger onderwijs wijst erop dat de optie nog op tafel ligt. Het gesprek zal gaan over de ‘manier waarop de inzet van toegangsbewijzen in het onderwijs eruit zou kunnen zien als er in de toekomst voor gekozen zou moeten worden’.

3 Waarom een coronapas?
Het is inmiddels duidelijk dat gevaccineerden niet 100 procent beschermd zijn en het virus ook nog kunnen verspreiden. Een coronabewijs is volgens tegenstanders daarom niet effectief, zolang gevaccineerden zich niet óók laten testen.

Maar daar is niet iedereen het mee eens. Mensen zonder vaccin hebben een veel grotere kans om Covid-19 op te lopen en te verspreiden dan gevaccineerden, zegt bijvoorbeeld arts-microbioloog Marc Bonten in NRC. De coronapas is volgens hem dus een middel om het aantal besmettingen relatief laag te houden en een piekbelasting op de IC’s te voorkomen.

4 Discrimineer je dan niet?
Een veelgehoord argument tegen de coronapas is dat er onderscheid wordt gemaakt tussen mensen die wel en niet gevaccineerd zijn: het is een vorm van discriminatie. Toch is gevaccineerd zijn volgens het College voor de Rechten van de Mens ‘geen persoonskenmerk dat door de wet wordt beschermd’.

Als mensen zich niet kunnen laten vaccineren vanwege hun gezondheid of dat niet willen op grond van hun godsdienst of levensovertuiging, kán dat indirect wel tot ongelijke behandeling leiden. Dat kan het College desgevraagd onderzoeken.

Een beperking, zoals de coronapas als toegangsbewijs, is alleen toegestaan als het één van de doelen dient die zijn vastgelegd in het mensenrechtenverdrag, waaronder de bescherming van de volksgezondheid en de rechten van anderen. [Tekst gaat verder onder grafiek]

5 Mag een coronapas ook in het hoger onderwijs?
Verplicht testen voor een uitje is nog wel wat anders dan je moeten laten testen of vaccineren voor het volgen van onderwijs. Iedereen heeft immers recht op onderwijs. “Wat we niet willen, is dat een negatieve test een voorwaarde wordt voor het volgen van onderwijs”, zei minister Van Engelshoven in maart.

En toch is er in de ‘tijdelijke wet testbewijzen’ een mogelijkheid ingebouwd voor het verplichten van toegangstesten in het hoger onderwijs. Als het aantal besmettingen oploopt, kan daar snel toe besloten worden.

6 Is het wel nodig?
Het aantal vastgestelde coronabesmettingen daalt momenteel gelukkig, dus dat scheelt. Ook belanden er minder mensen in het ziekenhuis en overlijden er minder mensen aan de ziekte. Als het zo doorgaat, hoeft die toegangspas er niet te komen. Maar wie durft te voorspellen wat er in het najaar gaat gebeuren?

7 Is de toegangscontrole wel uitvoerbaar?
Je zou misschien denken: het kan bij een theaterzaal en een festival, dus waarom niet bij een campus? Maar een campus is open en heeft allerlei ingangen, terwijl theaters en festivals erop zijn ingericht om iedereen langs de kassa te laten gaan.

Het levert hoe dan ook vertraging en gedoe op, die je in het onderwijs liever zou vermijden. De instellingen zouden daarom ook steekproeven kunnen houden: kleine groepjes controleren, zo ongeveer als bij zwartrijders in het ov.

8 Wat doe je met weigeraars?
Onderwijs is iets anders dan een biertje in de kroeg of een toneelstuk in het theater. De toegankelijkheid van het onderwijs is zo’n belangrijk principe dat er iets verzonnen moet worden.

Misschien extra camera’s zodat werkgroepen en colleges ook online gevolgd kunnen worden? Of alternatieve opdrachten voor thuiszitters? Daarover is het laatste woord nog niet gezegd. [Hoger Onderwijs Persbureau]

Reacties 1 - 2 (2)
Het bericht is verzonden, deze zal worden geplaatst na goedkeuring.
Frank Maas
24
September
2021
Zomaar een greep uit de geschiedenis: in de eerste helft van de twintigste eeuw werden sanatoria ingericht. Dat waren ziekenhuizen die buiten de steden lagen, waar mensen die aan open longtuberculose leden in afzondering werden samengebracht. Ze werden goed verzorgd, kregen goed te eten en verbleven in grote kamers met ruime balkons. Er was geen medicatie; patiënten overleden of genazen spontaan, eventueel na een longoperatie. Het belangrijkste was dat de zieken zolang ze besmettelijk waren, uit de maatschappij werden verwijderd. Zodra een geval van open tuberculose werd vastgesteld, probeerde de gemeentelijke gezondheidsdienst (GGD) ook de contacten van de zieke op te sporen. Er werd dan nagegaan of er onder de contacten mensen waren die zelf ook open longtuberculose hadden. Die werden ook naar een sanatorium gebracht. Daarnaast vond uitgebreid bevolkingsonderzoek plaats bij schoolkinderen. Leraren en ambtenaren moesten bij hun aanstelling een ‘schone’ röntgenfoto van de longen kunnen laten zien. [Dit gebeurde nog zeker t/m de jaren '70] Door al deze maatregelen was tuberculose al op zijn retour voordat er rond de jaren vijftig van de vorige eeuw effectieve geneesmiddelen beschikbaar kwamen. [Dus: denk na en wees sociaal.]
Elle v.d. Goorbergh
24
September
2021
Zomaar een greep van de website Autoriteit Persoonsgegevens: “Corona op de werkvloer
Als werkgever heeft u de plicht om voor een veilige werkomgeving te zorgen. Tijdens de coronacrisis wilt u natuurlijk voorkomen dat een werknemer met het coronavirus zijn of haar collega's besmet. Wellicht wilt u daarom uw medewerkers controleren op corona. Maar mag u dit wel zelf doen?
Geen medische gegevens verwerken
Als werkgever mag u geen medische gegevens van uw personeel verwerken. U mag uw werknemers dus niet vragen naar hun gezondheid of een test afnemen ter controle.
De reden van een ziekmelding bijhouden mag ook niet. Zo is dat geregeld in de privacywet, de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG).”
Werkgevers mogen testen dus niet verplichten. Sterker nog, zelfs als een werknemer ziek is, dan kan een test niet verplicht worden. De werknemer hoeft namelijk helemaal niet te vertellen wat er aan de hand is (ook niet als het corona is).
Er zijn zo tal van regels waaruit je kunt afleiden dat de werkgever maar weinig middelen heeft om de vrijheden van haar werknemers te beperken (of anders gezegd, dat de rechten van werknemers goed worden beschermd). [Dus: gelukkig maar dat die regels er zijn, dan hoeven we tenminste niet (na) te denken als Frans of diens "wijze" raad op te volgen]
Vincent Janssen
24
September
2021
Hoe moeten we dat dan voor ons zien? Studenten (en medewerkers) die niet zijn gevaccineerd moeten zich dagelijks gaan testen om een groen vinkje te krijgen en naar school of werk te mogen. En dan wordt nog steeds beweerd dat er geen vaccinatiedwang is?