Bulgur-feeksen
Huisgenoten zijn heel bijzondere mensen in je leven. Zij weten dingen die beste vrienden niet van je weten. Het is ook eigenlijk een heel apart idee dat je met zoveel mensen hebt samengewoond die je van tevoren eigenlijk helemaal niet kende. En dat je met hen een douche, een keuken en een wc deelde voor vier jaar, terwijl je vaak wel wist wat voor vunzigheid ze uitspookten.
Het eerste jaar op kamers was voor mij vrij traumatisch. Ik had één leuke huisgenoot, maar voor de rest woonde ik vooral met een stel feeksen en trollen in huis. Die pannen met aangekoekte bulgur voor mijn deur zetten, met de mededeling dat ik mijn zooi moest opruimen. Nog nooit in mijn leven bulgur gegeten. Toen ik de pannen bij de deuren terug begon te zetten met de mededeling dat ik niet eens weet hoe bulgur eruitziet, laat staan smaakt, werd het een soort oorlog.
Ik was toen veel op mijn opleiding, journalistiek. Als mijn college om 14.00 uur was afgelopen, zorgde ik toch dat ik tot 17.00 uur in het gebouw bleef, om maar niet thuis te hoeven zijn. En áls ik dan om 17.00 uur thuiskwam, werd er gevraagd door die huisgenoten waarom ik zo lang op school was, want Fontys was toch maar een speelparadijs voor kleuters en alleen de universiteit was een echte opleiding.
Je kunt je voorstellen dat mijn eerste jaar niet echt top was. Daarna werd het beter. Twee feeksen pakten hun bezem en vertrokken. Toen kreeg ik twee van mijn klasgenootjes zo ver om ‘te solliciteren’ op ons huis. Met een heel plan om te doen alsof we elkaar niet kenden, want vrienden in huis halen mocht niet. Door alle tips die ik ze had gegeven (niet zeggen dat je vegetarisch eet, vragen naar het poetsschema) kregen zij de kamers toegewezen. Mijn stem hadden ze natuurlijk sowieso al.
En zo kwam het, dat ik van een huis met maar één leuke huisgenoot, uiteindelijk naar een huis met zeven leuke huisgenoten ging. Toen veranderde ook mijn hele studententijd. En überhaupt mijn leven. Want mijn leuke huisgenoten spreek ik nog steeds, terwijl die bulgur-feeksen hopelijk allang op de brandstapel zijn gegaan.
Jacky Eickes is afgestudeerd aan Fontys Hogeschool voor Journalistiek. Zij is redacteur van Bron en schrijft daarnaast ook elders al dan niet digitale kolommen vol.