Buienradar en learning analytics

Ik gebruik sinds een jaar buienradar, maar om nu te zeggen dat mijn leven er beter van geworden is ... Nee. Oké, ik ben wat minder vaak nat geworden, maar ik ben ook al een paar keer niet naar de stad, een evenement, een barbecue gegaan terwijl dat best had gekund. Volgens mij kost de buienradar de middenstand op die manier best veel geld. Daar zou iemand eens onderzoek naar moeten doen!
Ik heb ook niet één keer moeten schuilen voor een bui in een kroeg en daar de middag van mijn leven beleefd. Daarvoor ook niet, maar toch. En ik keek het afgelopen jaar vaker naar mijn scherm dan naar de lucht. Ook niet goed.

Vorige week werd een etappe van de avondvierdaagse afgelast. Code Oranje. Dreigende rode buienradarvlekken dreven richting Breda. Maar het bleef droog. Toch begrijp ik de organisatie wel. Ze hadden de informatie en dan moet je iets doen. Goed besluit, slecht resultaat.

Hetzelfde gaat, denk ik, gebeuren met Learning Analytics. Als we beter worden in het verzamelen van data en die data kunnen omzetten in informatie, dan pas wordt het écht ingewikkeld. Stel we weten dat een student waarschijnlijk uit gaat vallen, zijn we dan (moreel) verplicht actie te ondernemen? En als we het niet doen, zijn we dan aansprakelijk? En wat moeten we precies doen? Gaat de student harder studeren als we ingrijpen of duwen we hem juist dan over de rand?

Kortom, soms is niet weten ook fijn.

Dan maar een keer vaker nat.

Rens van der Vorst is technofilosoof, hoofd IT Innovatie bij Fontys en auteur van 'Appen is het Nieuwe Roken'.