The Last Of Us

Het tegendeel is bewezen. Gameverfilmingen vallen, in tegenstelling tot wat vaak gezegd wordt, niet altijd tegen. ‘The Last Of Us’ is ondanks de verhaallijn die al vaststaat zowel spannend als onvoorspelbaar. Voor gamers (zoals mijn partner), maar ook voor mensen die geen verstand hebben van games (zoals ik, een leek op dit gebied).

Gameverfilmingen zijn er in het verleden al veel geweest. Postapocalyptische actiedrama’s over zombies ook. Over beide valt veel te zeggen, vaak negatief, maar geen van dat alles is van toepassing voor ‘The Last Of Us’. Deze serie verschilt in alle opzichten van zijn voorgangers.

Wat vooral heel goed is, aldus mijn gamende partner, is dat sommige dingen uit de serie één op één zijn overgenomen uit het uit 2013 afkomstige spel. Quotes bijvoorbeeld, maar ook bepaalde shots. De verhaallijn komt in grote lijnen overeen, maar krijgt in de serie wel extra details. Het zorgt voor een perfecte balans tussen het voorspelbare en het onvoorspelbare. Precies wat gamers willen, zo klinkt het naast mij op de bank.

Maar hoe is het voor niet-gamers? Ook ik ben positief gestemd. Vooral over de eerste twee afleveringen, waarin de eerste zombies subtiel worden geïntroduceerd en de band tussen de twee hoofdpersonages Joel (Pedro Pascal) en Ellie (Bella Ramsey) héél langzaam maar zeker steeds hechter wordt. En dat is waar het om draait: om de band tussen die twee, niet om de zombies. Precies wat de serie zo uniek maakt in vergelijking met andere doomsday drama's waarin juist het kwaad van de zombie voorop staat. [Karen Luiken]

Cijfer van mijn partner: een 8,5 - “Want een 10 kan ik pas na afloop van het eerste seizoen geven”
Cijfer van mezelf: een 8 - “Na de derde aflevering, die minder spannend was, hoop ik in de komende zeven afleveringen op meer actie”