Avondklok
Ik vind het een bizar idee dat er een avondklok komt. De spertijd in de Tweede Wereldoorlog was zelfs minder intens. Van 00.00 uur tot 04.00 uur mocht je de deur niet uit. Nou, dan wil je toch al in bed liggen, dus dat maakt niks uit. Maar vanaf 20.00 uur?! Dan begint mijn avond pas net.
Een betere vergelijking misschien: dit voelt hetzelfde als dat bedtijd voor mij voelde als tiener. Je wilt graag wakker blijven of de deur uit, maar het mag echt absoluut niet omdat iemand die toevallig iets meer over jou te zeggen heeft, dat bepaald heeft. Ik zou overigens liever hebben dat er een ochtendklok komt. Dat je voor 11.00 uur de deur niet uit mag. Dat past meer bij mijn levensstijl.
Was ik nu nog een student geweest met hetzelfde leven als ik toen had, dan had ik echt een probleem gehad met de avondklok. Ik kon echt niet organiseren en plannen en had intens geluk met een supermarkt voor de deur.
Ik bedacht namelijk om 5 voor 9 ’s avonds dat ik de ochtend erna eten nodig had. En dat ik die avond iets lekkers wilde. Om steevast, iedere avond te moeten haasten en vervolgens om 2 minuten voor 9 een boze supermarktmedewerker te passeren (in mijn pyjama, want die had ik – behalve op de donderdag – zo vroeg mogelijk aan. Of die had ik al de hele dag aan) en nog snel alles in te slaan dat ik nodig had.
Maar ook een gezellig hapje eten bij studiegenoten had niet meer gekund, want in mijn studententijd at ik laat. Het kan wel, maar een boete voor het overschrijden van een avondklok had ik nooit kunnen betalen.
En even blijven hangen na het eten voor een borreltje had dus óók niet meer gekund, want dan passeer je hoe dan ook de avondklok. Ik voorzie in ieder geval veel studenten die in camouflagekleding al tijgerend over straat gaan de komende tijd, want een studentenleven leiden en een avondklok? Die twee gaan niet samen. Of was dat nu juist de bedoeling?
Jacky Eickes is afgestudeerd aan Fontys Hogeschool voor Journalistiek. Zij is redacteur van Bron en schrijft daarnaast ook elders al dan niet digitale kolommen vol.
Ik er maar vanuit dat je er niets aan kan doen en dat jouw belevingswereld niet verder gaat dan je eigen Ik!