10-

De Boekenweek is geheel aan mij voorbijgegaan. Waarom heeft niemand aan mij gevraagd wat mijn lievelingsboek is? Het is een schande. Terwijl ik al drie majestueuze titels achter mijn steeds bekendere naam heb staan. Twee boeken heb ik weliswaar met een andere auteur geschreven, maar toch. Mijn laatste schitterende boek met maar liefst vijfentachtig weergaloos goed geschreven korte verhalen haalde een magistrale oplage van honderd stuks waarvan er maar liefst tweeëntachtig zijn verkocht. Die andere achttien gaf ik weg ter promotie en omdat ik nogal wat vrienden heb waar ik iets goed te maken had. Nelleke Noordervliet, een vrij bekende Nederlandse auteur, verkocht driehonderd exemplaren van haar meest recente boek. Mijn doel is haar in te halen.

Schrijven is geen doen. Letterlijk en figuurlijk. Al dat gepuzzel met gedachten, woorden en zinnen. Daar zit je dan op je stoel. Er komt niets in je op. Woordeloos, waardeloos.

En dan maakt zich een zinnetje van je los. Een paar woorden die je niet hebt bedacht maar die al in de lucht hingen. Het enige wat je doet is die woorden vangen en er een zinnetje van maken. En die zin is de eerste van weer een paragraaf, bladzijde, hoofdstuk. Of een column.

Ik weet nog hoe ik mijn eerste werkstuk maakte op de middelbare school. Het vak was geschiedenis en mijn werkstuk ging over Amerika. Ik las, onderzocht, schreef en schrapte. Het was leuk, spannend en het wekte mijn nieuwsgierigheid naar het leven en de wereld op. Veel later besefte ik dat schrijven in feite een onderzoek is naar een andere versie van jezelf die jou vertelt wat je bedoelt.

Voor dat werkstuk kreeg een 10-. Die min snap ik nog steeds niet. Maar ik ben dan ook geen docent.

Luc de Graaf speelt in het theater, schrijft verhalen en maakt korte filmpjes.