Voor wie ik liefheb
Vorige week was het Sinterklaas. Dat betekent dat velen van ons wat uurtjes dichten achter de kiezen hebben. Ook ik. Het deed mij denken aan de eerste dichtbundel die ik las.
Voor het vak Nederlands op de middelbare school moesten wij allen de welbekende ’25-boeken-lijst’ hebben gelezen. Ik geloof dat ik één van de weinige personen in Nederland ben die ook daadwerkelijk alle boeken van voor tot eind gelezen heeft. Ik ben een echte lezer; ik verslind boeken, altijd al gedaan. Maar, één van de boeken op de lijst diende een dichtbundel te zijn. Dat was even wat andere koek. Ik had nog nooit een dichtbundel gelezen. Op advies van mijn moeder las ik ‘Voor wie ik liefheb wil ik heten’ van Neeltje Maria Min.
Wow, wat kwam die bundel bij mij als puber binnen. Ik vond het prachtig. Nog altijd ken ik het kerngedicht grotendeels uit mijn hoofd, simpelweg omdat ik hem wel honderd keer gelezen heb.
Vreemd genoeg heb ik later nooit meer een dichtbundel gelezen. Mijn eerste bleek tot op heden ook mijn laatste dichtbundel. Uit je comfortzone treden is uitdagend, en zet aan tot creativiteit en nieuwe gedachten. maar het is niet iets wat een mens snel uit zichzelf doet. Soms moet je daar een beetje toe gedwongen worden, zoals bij de klassieke lijst voor het vak Nederlands.
Tegenwoordig zijn steeds meer onderwijshervormingen zichtbaar die uitgaan van de nieuwsgierigheid van de student. Ik vind dat een mooie ontwikkeling. Vrij onderwijs, veelal project-gestuurd, uitgaande van de intrinsieke motivatie van de student en de leerbehoeften vanuit het project. Dan ligt de focus al vrij snel op de praktijk in plaats van de theorie, en de praktijk is waar wij toe opleiden. Tegelijkertijd denk ik ook dat het goed is om zo nu en dan gedwongen te worden iets heel anders te bestuderen of te ervaren, puur omdat het de geest open zet. Een paar verplichte vakken als filosofie, literatuur, kunst, geschiedenis en techniek lijken mij daarom eigenlijk voor iedere student verrijkend, wanneer het op een manier gedoceerd wordt die de creativiteit bij de student stimuleert. Zo heel af en toe is verplicht omzien in verwondering de enige stap naar een andere denkwereld.
Mijn moeder is mijn naam vergeten,
Mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
Hoe moet ik mij geborgen weten?
Noem mij, bevestig mijn bestaan,
Laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
O, noem mij bij mijn diepste naam
Voor wie ik liefheb, wil ik heten
Neeltje Maria Min (1966). Voor wie ik liefheb wil ik heten
Eveline van Zeeland neemt graag Fontys-gedrag onder de loep. Daarnaast is zij Associate Lector Smart Marketing & Strategie bij FHMM en auteur van Basisboek Neuromarketing.