Viagra en een leesbril

Regelmatig vertel ik studenten over de onverwachte bijwerkingen van technologie. Bijvoorbeeld: Viagra. Een medicijn ontwikkeld om cardiovasculaire problemen te bestrijden met een heel bijzondere en onverwachte bijwerking. Pfizer werd er rijk van, het begrip harde valuta werd herijkt en, weer zo’n onverwachte bijwerking, meer mannen boven de zestig dan ooit tevoren kregen een seksueel overdraagbare aandoening.

Een ander recent voorbeeld is de leesbril. In mijn omgeving hebben veel mensen die nodig. Voor de ochtendkrant, als de oogjes nog slaperig zijn. In een romantisch restaurant bij een door kaarsen verlicht menu. Maar ook als ze appjes willen lezen op hun telefoon.

Dat heeft een onverwachte bijwerking in de kroeg. Daar is de leesbril namelijk onhandig en, belangrijker, het tegenovergestelde van alles wat mensen willen zijn op zaterdagavond. Aantrekkelijk, viriel, sexy, spannend.

Technologie heeft daar een oplossing voor. Je kunt het lettertype heel groot maken, zodat je de appjes toch kunt lezen. De onverwachte bijwerking is, dat ik tegenwoordig moeiteloos alles van afstand mee kan lezen. Het appje van de vreemdgaande vrouw op het podium. Of, een stukje naar links, de man die liegt tegen zijn boze vrouw.

De smartphone als leugendetector.

Misschien vraag jij je nu af: maar Rens kun jij dat allemaal lezen? Heb jij geen leesbril nodig? Nee, ik lees nog alles. In het schemer, kleine letters, geen probleem. Daar heb ik niks voor gedaan, maar het is ook niet genetisch. Ik heb weliswaar één oom van 77 die nog steeds geen leesbril nodig heeft.  Maar die is analfabeet.

Rens van der Vorst is technofilosoof, werkt bij Fontys hogescholen ICT en Engineering en is auteur van diverse boeken, waaronder Digitale Gremlins. Lees hier de eerdere columns die hij voor Bron schreef.