Verslaafd aan cracknieuws
Ik ben jaren geleden gestopt met tv kijken, kranten en tijdschriften lezen. Ik sloeg helemaal door. Ik was een newsjunkie. Niet het fijne, puur versneden spul. Nee, cracknieuws: Bonnie St. Clair zuigt de alcohol uit een deodorantstick, moest ik weten. De schuintegenover buurvrouw van de moeder van Marco Borsato is in haar cavia gestikt, een Siamese tweeling die elkaar de rug toekeren. Ik moest het allemaal weten.
Waarom? Ik weet het niet. Ik hopte van Facebook naar de krant, de metro, DWDD, Uitzending gemist, Linda, weer Facebook, het hield niet op. Ik was een Carrousel op hol.
Ik haalde mijn wereld in de war met de mediawereld. Met mijn verjaardag wilde ik Bea, Willem en Max uitnodigen. Maar ik kon hun 06 niet vinden. Die ken ik natuurlijk niet echt!! Stom!!! Maar ik heb ook meer babyfoto’s, trouwfoto’s, vakantiefoto’s van hen gezien dan van mijn eigen familie.
Ik wist meer van het huwelijksleven van Martijn Krabbé dan van mijn vrienden. En dat zijn vader zich in een ver verleden heeft laten aftrekken door Rob de Nijs. Too much information. Of met wie Jort Kelder het deed? Belangrijkste zou moeten zijn dat ie het niet met mij deed. Hij is zo klein en blond, lijkt net of je iets illegaals doet.
Estelle Kruijf? Laten we eerlijk zijn, ze is niet eens de dochter van.. Het is maar de dochter van de broer van... Mijn God! Kelly, Kim Holland, Patty Brard, Barbie?! Om hen uit mijn hersenen te krijgen, daar zou ik eerlijk waar een tia voor over hebben.
Ik was door die info-obsessie zo oppervlakkig geworden. Ik herkende dat gevoel uit mijn studententijd toen ik me ook zo kleingeestig bezig hield maar dan met mijn bijbaantjes en mijn studieresultaten en ik de diepgang van mijn studie met onzin in de kroeg wegspoelde. Die zuigkracht van de kroeg was zo sterk.
Bon, ik ben nu weer wat ouder en ga in verband met deze column weer werken aan mijn algemene ontwikkeling, en ben nu lid geworden van de KIJK. Er is nu weer een hoop ruimte vrijgekomen in mijn hoofd, vooral ook sinds ik mijn digitaal hoarden, angstige digitale bewaarwoede, in bedwang heb.
Nu enkel nog van mijn nomofobie afkomen en ik ben er klaar voor. Ik raak in paniek als ik mijn telefoon vergeten ben of de batterij op is.
Karin Bruers is cabaretière. Als sociaal onderneemster is zij tot ver over de grenzen bekend met haar social sofa's, waarmee zij de sociale samenhang in buurten wil verstevigen.