Transgenderstudent: 'Pride Month is zo belangrijk'

De Pride Month, een maand waarin speciaal aandacht wordt besteed aan de lhbtqia+-community, is in volle gang. Het is een periode die volgens transgenderstudent Jalle Tuik niet alleen zeer welkom, maar vooral ook hard nodig is.  

Jalle is twintig jaar oud en zit in zijn tweede jaar van de Fontysopleiding Bedrijfsmanagement, Educatie en Techniek. In de zomer van 2019 kwam hij erachter dat ‘er iets niet helemaal klopte’. Zijn vrouwelijke lichaam rijmde niet met zijn genderidentiteit, de manier waarop hij zich voelde.

“Ik had toen een vriendengroep, die ik nu trouwens nog steeds heb, waarin heel open werd gepraat over de lhbtqia+ community. Sommigen van ons waren erover uit dat ze op hetzelfde geslacht vielen en daar was niks geks aan. We spraken er samen over.” 

Toen Jalle twijfels over zijn eigen lichaam begon te krijgen, kon hij bij zijn vrienden zijn ei kwijt. Eentje in het bijzonder. “Daar heb ik vaak mee aan de telefoon gehangen om te bespreken wat ik merkte, hoe ik me voelde en hoe ik me gedroeg.” 

Genderfluid
Eerst dacht hij een tijdje dat hij genderfluid was, wat betekent dat hij zich de ene dag meer een jongen voelde en de andere dag meer een meisje. “Maar na verloop van tijd merkte ik dat ik toch meer aan de jongenskant bleef hangen. Toen kwam ik erachter dat ik transgender was.”

Het is een term die volgens Jalle vaak verkeerd gebruikt wordt. De meeste mensen denken bij een transgender aan iemand die geboren is als meisje en honderd procent omgaat naar een man, of andersom. “Maar dan ben je transseksueel. Het begrip transgender is breder; daar vallen ook non-binaire personen en andere genderidentiteiten onder."

Operaties
Jalle wil niks aan zijn lichaam laten veranderen zolang het zich nog niet helemaal ontwikkeld heeft. Hij wil graag een stemverandering, maar daar kan logopedie bij helpen. Als hij eenmaal zover is, wil hij een borstoperatie laten doen. Een geslachtsoperatie ziet hij niet zitten. Nog niet, in ieder geval.

Wat eerder op de prioriteitenlijst staat, is het laten aanpassen van zijn paspoort. “Ik heb dankzij een genderpsycholoog en een diagnostisch traject inmiddels de diagnose ‘genderdysforie’ gekregen. Dat betekent dat ik niet tevreden ben met het geslacht waarmee ik ben geboren. Later deze maand mag ik mijn deskundige verklaring ophalen waarin diezelfde diagnose staat. Daar kan ik vervolgens mee naar de gemeente.”

Hard nodig
Het hebben van zo’n papiertje is handig, maar in het geval van Jalle ook nodig. Vooral om zijn ouders te kunnen overtuigen van zijn gevoelens en gedachtes. “Zij accepteren de situatie niet helemaal en ik hoop dat ze alles met een officiële diagnose beter kunnen begrijpen. Bij mijn vader werkt het zo dat als iets bewezen is, het zo is. Mijn moeder denkt dat ik in een bepaalde fase zit, dat ik me nog bedenk. Maar ik denk en hoop dat ze het uiteindelijk wel zal accepteren.”

Dat laatste doen ze op school ook. Jalle heeft bij zijn docenten aangegeven dat hij Jalle wil worden genoemd en met de voornaamwoorden hij/hem wil worden aangeduid. Aan die wens wordt voldaan, maar er zijn wel andere dingen die volgens hem beter kunnen. Het vergroten van de aandacht van zijn community, bijvoorbeeld. 

“In het Nexus-gebouw, waar ik zit, zie ik niet veel van Fontys Pride voorbijkomen. Meer evenementen rondom de Pride Month of Paarse Vrijdag zouden welkom zijn, net zoals een regenboogvlag. Maar ik denk ook dat het zou kunnen helpen om flyers of folders te verspreiden met daarin informatie over de meest voorkomende termen uit de lhbtqia+-community. Ik denk dat heel veel mensen niet weten waarover het gaat. We moeten uitleggen waarom het zo belangrijk is dat de Pride Month bestaat.” [Karen Luiken]