The Metaverse en driedimensionaal vergaderen

In 2008 bracht Pixar een film uit met de titel Wall-E. Een futuristische film met een waarschuwend verhaal. Nadat Wall-E (een vuilnisverpakkingsrobot) een ontluikende plant vindt, reist hij naar de ruimte. Hij klimt aan boord van het schip Axiom en gaat op een missie om de plant te beschermen en de mensen terug te brengen naar de aarde.

In de animatiefilm (echt een aanrader trouwens) worden er verschillende economische, ecologische en sociale uitdagingen behandeld waarmee de wereld wordt geconfronteerd. In de jaren die sinds de lancering van de film zijn verstreken, zijn sommige van de voorspellingen uitgekomen. Een ervan is de volgende:

Mensen zitten voortdurend aan een scherm gekluisterd. Of het nu gaat om een telefoon, een laptop, een televisie of een tablet, schermen zijn overal. Veel banen vereisen dat hun werknemers de hele dag via deze schermen werken. Wanneer werknemers thuiskomen, blijven velen deze schermen gebruiken om zich in hun vrije tijd te vermaken. In een bepaalde scene van de film zijn twee mensen met elkaar aan het praten via hun tablet terwijl ze vlak naast elkaar zitten … hoe herkenbaar is dit in 2021?

Een film die veel eerder is uitgebracht, eind jaren tachtig, Who Framed Roger Rabbit speelt zich af in een omgeving waar twee werelden botsen. Veel mensen waren verbaasd - hoe kunnen echte mensen met tekenfilms communiceren? Maar vandaag lijkt Who Framed Roger Rabbit meer op een voorspelling. We zitten in een wereld waarin de grens tussen de gecreëerde werkelijkheid (zoals animatie) en de echte wereld vager dan ooit zal worden.

Er is al veel geschreven over The Metaverse, zeker na de lancering van Facebooks nieuwe naam: Meta. Metaverse is een plek waar virtual/augmented reality alomtegenwoordig is en geïntegreerd is in onze dagelijkse apparaten. Het kan niet lang meer duren dat ieder van ons een bril kan opzetten en door een deskundige wordt begeleid bij het uitvoeren van een thuisreparatie.

Sommigen zijn enthousiast, anderen zijn sceptisch, zoals bij iedere technologische ontwikkeling. Of je het wilt of niet … ik verwacht dat het reëel is dat we allemaal een bril/lens gaan opzetten waarmee we real life informatie kunnen krijgen over de objecten of de mensen die we tegenkomen.

Privacy bestaat al bijna niet meer en in The Metaverse helemaal niet. Op straat lopend kunnen mensen aan de hand van gezichtsherkenning al zien hoe je heet, wat je eet, waar je slaapt en of je rijk dan wel arm bent (via allerlei aan elkaar gekoppelde data, waar je meestal zelf toegang of toestemming voor hebt gegeven).

Ik denk dat ik dan wel zal verlangen naar een wereld waar je in alle anonimiteit heerlijk kan rondstruinen in een park of een vreemde stad.

Er zijn al genoeg experimenten en tools om elkaar virtueel te ontmoeten. Een van de voorbeelden die ik persoonlijk ken is Momentum waar je in kan vliegen met je Avatar van de ene vergaderplek (of wereld) naar de ander. Ook steeds meer onderwijsinstellingen zijn hiermee aan het experimenteren. In een tijd waar we weer geconfronteerd worden met eventuele lockdowns en thuisonderwijs is dit misschien een alternatief. In plaats van elkaar in 2d zien, zou je elkaar ook kunnen ontmoeten in 3d.

Nu ik er zo over nadenk… af en toe oké! Maar aub geen vervanging van de echte wereld.

Erdinç Saçan geeft les aan Fontys Hogeschool ICT en is enthousiast over heel veel dingen, waaronder hackathons en uitlegvideo's op YouTube.