Studenten geven wol nieuw leven om overschot tegen te gaan

Alsjeblieft, hier heb je vijf kilo wol. Maak er maar wat van. Studenten van de opleiding ArtCoDe werken al een paar weken aan een opdracht om het enorme overschot aan wol tegen te gaan.

Op jaarbasis is er alleen al in Nederland een overschot van 1,5 miljoen kilo wol. Herders moeten daarvan af, maar waar laten ze het? Een groot deel gaat de verbrandingsoven in, terwijl dat eigenlijk doodzonde is. Wol zou immers gebruikt kunnen worden voor veel dingen. Isolatiewanden bijvoorbeeld, groene daken of kleding.

“Wij hebben als tweedejaars studenten de opdracht gekregen om wol een functie te geven zodat het overschot verdwijnt”, vertelt student Saartje. “Herders verdienen tegenwoordig geen geld meer aan wol. Sterker nog: het kost vaak geld om ervan af te komen. Je moet schapen laten scheren, wol moet vernietigd worden. En dat terwijl we schapen juist hard nodig hebben omdat ze goed zijn voor ons heidelandschap.” 

Saartje greep de opdracht om iets aan het overschot te doen met beide handen aan. Ze kreeg een paar kilo wol en mocht zelf beslissen wat ze daarmee zou doen. “Ik heb onderzocht of ik wol een andere geur kan geven”, zegt ze. “Ik heb bijvoorbeeld knoflookwol gemaakt. En wol met kruidnagel of kaneel.” 

Haar uiteindelijke doel is om een omslagdoek te maken voor vluchtelingen uit Afghanistan. “Om die mensen zich thuis te laten voelen in Nederland, wil ik een soort sjaal maken met de geur van hun thuisfront. Ik ben erachter gekomen dat ze in Afghanistan bij het koken vaak gebruikmaken van kurkuma en saffraan. De geur van die specerijen wil ik terug laten komen in mijn product." [Tekst gaat verder onder de foto]

Een andere student werkt vooral met kleurtjes. Weer een ander maakt een stoel van wol. “Ik ben op zoek gegaan naar inspiratie en kwam er al snel achter dat er regelmatig meubels worden gemaakt van synthetische materialen”, zo klinkt het. “Ik wilde dat ook doen, maar dan met wol.”

De student maakte allerlei kleine stoeltjes om te kijken welke mogelijkheden er zijn. Haar uiteindelijke doel is om een kleine bank te maken. Of een grote zitzak, het is maar net hoe je ernaar kijkt. “Het is echt heel leuk om te doen. Ik heb nog nooit met zulke ruwe materialen gewerkt.”

Die ruwe materialen brengen natuurlijk heel veel technieken met zich mee. Je moet wol eerst wassen voor je het kunt gebruiken. Het liefst alleen met water, zodat de natuurlijke vetten bewaard blijven. “Daarna kun je gaan kammen, spinnen, weven, tuften, haken of breien”, legt docent Marjolein Keijsper uit. Zij werkt al jaren mee aan dit project.

“Het is al de vijfde keer dat we dit doen”, vertelt ze. “Het wolprobleem speelt immers ook al jaren, het komt alleen nu pas in de actualiteit.” [Karen Luiken]