Saai en repetitief

Een hippe man met een baardje gaf zijn mening over de toekomst van werk. Goedbetaald, maar saai en repetitief werk, beweerde hij, zou in de toekomst gedaan worden door kunstmatige intelligentie. Dat was mooi want zo werd er ruimte gemaakt voor de sociale en creatieve talenten van mensen.

‘Doe jij ook saai en repetitief werk?’ vroeg ik.
‘Nee,’ zei de hipster.

Het was me al vaker opgevallen dat mensen die enthousiast beweren dat saai en repetitief werk gaat verdwijnen zelf nooit saai en repetitief werk doen. Logisch, want het is een gemankeerd toekomstbeeld.

Immers, mensen met écht creatief talent, doen al lang iets creatiefs. Echt sociale mensen, doen iets sociaals. Goedbetaald, repetitief en saai werk heeft een belangrijke functie. Het beschermt de maatschappij tegen mensen die houden van repetitief en saai werk. Het houdt ze bezig. Het automatiseren van saai en repetitief werken, zal ons niet bevrijden, maar zal leiden tot een dystopie.

Een maatschappij waarin ouderen een liefdeloos sponsbadje krijgen van overbodig geworden procesbegeleiders van pensioenfondsen. Een wereld vol met onbeduidende schilderijen van voor eeuwig vrijgeroosterde roosteraars. Toneelstukken van ontslagen beleidsambtenaren. Of gedichten van ex-risico-analisten van een bank.

‘In elk getal en grafiek, 
zag ik het spel der kansen
Met mijn scherpe ogen, 
speurde ik naar financiële dansen.’

Een maatschappij der middelmaat. Een maatschappij waarin AI inderdaad creatiever is geworden dan mensen, maar dat was geen kunst meer. En als we niet oppassen, is die maatschappij er sneller dan we denken.

Misschien zelfs al na de zomer.
Fijne vakantie.

  Rens van der Vorst is technofilosoof, werkt bij Fontys hogescholen ICT en Engineering en is auteur van diverse boeken, waaronder het dit jaar verschenen Digitale Gremlins. Lees hier de eerdere columns die hij voor Bron schreef.